Het zijn de omstandigheden die het leven van de muzikant tekenen, die voor de beste inspiratie zorgen. Het is de reflectie die zorgt voor extra beleving. De Turkse – in België wonende – pianiste Işıl Bengi, had nooit gedacht dat haar eerste album Hikaye, waarin isolatie en scheiding centraal stonden, zo snel werkelijkheid zou worden toen de lockdown zich aankondigde.
Doorzetten
Cultuur werd on hold gezet. Bengi, zelf geboren onder een nationale avondklok in Istanbul, greep de gebeurtenissen aan om net meer expressiviteit en spontaniteit in haar pianistiek spel te leggen. Het denkproces begon concrete vormen aan te nemen toen ze deel uitmaakte van een theaterproductie rond het leven van de Roemeense pianiste Clara Haskil, haar kindertijd in het bijzonder. Haskil maakte twee wereldoorlogen mee, afzondering, afscheid. Toch bleef haar spel sprankelend en genereus. Die weg wilde ook Bengi ook bewandelen in het album Terre de Jeu.
Tinteling
We maken een reis door de wereld van de laatromantiek en het muzikale fin-de-siècle. Niet enkel gekende componisten passeren de revue, maar er werd gekozen voor muziek die u volgens de jonge pianiste absoluut moet ontdekken. Voornamelijk omwille van het speelse karakter. Er wordt aangevangen met Music for Children van Sergei Prokofiev (1891-1953), waarin verschillende landschappen worden beschreven. Niet uitgestrekt, maar eerder via een tintelende sensatie. Opwinding, verwondering, die zich vreugdevol verder zet in de compositie Villageoises van Francis Poulenc (1899-1963).
Contrast
De Italiaanse componist Gian Francesco Malipiero (1882-1973) zorgt dan weer voor moodswings. Door de zwaarte die af en toe verschijnt, wordt de genotservaring in de andere passages extra betekenisvol. Robert Schumann (1810-1856) beoogde met Vogel als Prophet de vrijheid van de vogel en zijn lied weer te geven. Toen de Amerikaanse componist Henry Cowell (1897-1985) zijn familie in Ierland bezocht, werd hem een landschap getoond waar elfen zouden wonen. Die elfen zouden zingen en de echo’s zouden door het dal klinken. Dit resulteerde in een mooie dialogerende compositie. Met de Frans-Amerikaanse componist Dane Rudhyar (1895-1985) wordt de dissonante kant opgegaan. En toch is het geen stijlbreuk op het album, vanwege het verbeeldingsvermogen van de pianist dat wordt ten top gedreven. Met Federico Mompou (Spanje, 1893-1987) wordt opnieuw op melancholische wijze verwezen naar het pure kind dat speelt in de straat en op het strand.
Een album vol beweging, fantasie, ontdekkingen. Een muzikale reis rond de wereld die laat merken dat we opnieuw vrij zijn na een moeilijke periode en dat we die vrijheid moeten benutten.
Een verfrissend statement.
Insolite – Ins01