Het lijkt allemaal enorm futuristisch; een robot-orkest. Reeds decennia lang is het het levenswerk van de Gentse componist Godfried-Willem Raes. Vaak betreft het een avant-garde gebeuren, maar ook muziek van bvb. Satie behoort tot de mogelijkheden. De robots van Raes verleggen steeds meer hun grenzen. Zo ook de uitdagingen van Alain Van Zeveren. U kent hem mogelijk uit een of andere rockproductie, maar evenzeer uit een jazzy of klassieke setting. De veelzijdigheid van Van Zeveren en de robots op Logos bleken een match made from heaven.
Eindeloos
Een jaar of vijf geleden bezocht Van Zeveren Logos en raakte gefascineerd door de onuitputtelijke mogelijkheden van de robots. Het zijn machines, langs de ene kant zonder gevoelens , maar langs de andere kant onvermoeibaar. Dat Raes hem zou vragen om voor het orkest te gaan schrijven bleek een perfect aanvoelen tussen twee mannen die een duidelijk standpunt hebben, een ambitie die zich eerder binnen de ontdekking en verkenning situeert dan binnen het showgebeuren, en steeds willen beiden grensverleggend blijven te werk gaan. Geen Japanse robot die een mechanisch klinkend populair deuntje brengt, maar echte muziek.
Compleet
Het is een hele uitdaging om voor zo’n zeventigkoppig orkest te schrijven. De meeste componisten kiezen een aantal robots en verkennen hun mogelijkheden om er vervolgens voor te schrijven. Alain Van Zeveren zag er echter een uitdaging in om all the way te gaan, alsof het gaat om een symfonisch orkest. Net zoals Raes via zijn robots voor ogen heeft een ultieme diversiteit aan klank, stijl en experiment te benaderen, doet Van Zeveren hetzelfde met zijn eerste compositie voor het orkest. Alle pijlers die een orkest tot een orkest maken en die de geschiedenis van onze moderne muziek hebben gegrondvest krijgen een plaats, net als alle invloeden en stijlen die de componist maakten tot de man die hij de dag van vandaag is , aanwezig zijn in de compositie die zeer toepasselijk de naam Equilibrium draagt. Het evenwicht tussen stijlen en invloeden, tussen instrumenten onderling en tussen oorzaak en gevolg.
Roots en toekomst
De orgeltonen die het stuk inleiden geven de rust die Bach uitstraalt en reiken een hand uit naar iets hogers, iets dat divien aanvoelt, maar het absoluut niet kan zijn wegens opgewekt door robots. Muziek wordt daardoor bevestigd als hogere macht an sich. Het is een kunst, gezien voor robots schrijven totaal verschilt van schrijven voor een klassiek orkest. De ontroering moet in de tonen zitten. Het serene contrapunt binnen deze compositie, gevolgd door een inwerkende toccata, bewijst het hele punt. Men kan zich machteloos klein voelen bij klank, zonder meer. De compositie die in totaal 21 minuten duurt bouwt op, is dynamisch, men zit op een trein en is nieuwsgierig naar de landschappen die volgen. Speelsheid, jazzy invloeden, expressief experiment en pianistiek freewheelen (jawel, het voelt echt zo) passeren de revue. Een Glenn Gould-kantje. Ernst, uitdrukking, diepgang, toetsen en vooral een diepe basis die naar een brede horizon leidt.
Alain Van Zeveren werkt momenteel aan een tweede compositie voor het robot-orkest op Logos. Laat Equilibrium u uitnodigen tot meer.
Logos is iedere donderdagavond om 20 u live. Enjoy, explore, …