‘Goed dat mijn dochter Janne in dit project zit, of ik zou bij Ramses Shaffy blijven hangen zijn’, schertste Philippe Robrecht bij het begin van Laagland, op de vooravond van 11 juli in het Lokerse park Ter Beuken. Met het project ‘Laagland’ duikt hij samen met vrienden pareltjes uit het Nederlandstalige repertoire op. Het ene nummer een evidentie, het andere een verrassing.
Maar het klopt dat dochter Janne, die samen met violist Dirk Naessens deel uitmaakt van het trio, het bij de jongere generatie singer-songwriters ging zoeken, met ‘Dat ik je mis’ van Maaike Ouboter bijvoorbeeld of ‘Adem je in’ van S10. Beide nummers bracht Janne puntgaaf om er maar meteen een klassieker tegenaan te gooien: ‘Rozane’ van Wim De Craene. In deze bij de tijd-versie blendden de stemmen van vader en dochter prachtig samen. Dat Philippe een Brelleke zou doen was niet echt een verrassing, hij putte doorheen zijn carrière al meermaals uit diens repertoire. Het werd de Lennaert Nijgh-vertaling van ‘La chanson des vieux amants’, ‘Liefde van later’, waarna Janne zich smeet op ‘Een mooi verhaal’, oorspronkelijk ook in het Frans, en het inmiddels iconisch geworden ‘Ruimtevaarder’.
Monkel
Autodidact Philippe kan ondertussen zo goed met de gitaar overweg dat hij elk nummer op een onverwachte en verfijnde manier wist te ondersteunen. Hij kiest daarbij nooit voor het gemak van het makkelijke vertier. In ‘Amsterdam’ van Kris De Bruyne mocht er wat distortion op de gitaar en haalde Robrecht voor het eerst enkele keren vocaal uit. Het nummer kreeg een hele hedendaagse touch en dat gold ook voor Stef Bos’ ‘Is dit nu later’, en het onsterfelijke ‘Papa’. Grappig was het monkellachje op Philips gezicht toen Janne ‘Vroeger kon je streng zijn’ zong, een voordeel van de intieme setting daar in dat hoekje van het stadspark. Dirk Naessens liet zich volledig gaan in ‘Arme Joe’: lange halen, stuwende ritmes, de viool mocht krassen, de akkoorden wrongen. En Philippe zong zich de ziel uit het lijf. Ja, toch wel een hoogtepunt. ‘Nooit meer spijt’ van Froukje en S10 en ‘Als het avond is’ van Suzane en Freek volgden, Dat laatste kreeg een prikkelende groove mee, en Philippe liet het basdrumpedaal dreunen. ‘Onderweg’ van Abel sloot er naadloos op aan. Zeer leuk was het om ‘Louise’ van Kadril terug te horen. Het pikante lied verhaalt de lotgevallen van Louise die mits betaling mannen toelaat in haar warande te schieten, want ‘op een vogel kijkt ze niet’. ‘Laat ons een bloem’ en ‘Lichtjes van de Schelde’ sloten deze set met knallers uit het Nederlandstalige repertoire af.
Magie
Een toegift kwam er met ‘Magie’, een eigen nummer, maar gezongen door Janne. We zouden haast vergeten dat dwarsligger Philippe Robrecht in al die jaren van diverse muzikale watertjes doorzwemmen, met zijn eigen volhardende, weerspannige slag, zelf een hele catalogus bij elkaar heeft gepend. Het publiek van zijn thuisstad, een volgelopen park, kreeg waarvoor het gekomen was en bedankte het trio gul met een staande ovatie.
De beuken trillen nog na.