De £Oekraïnse toppianiste Anna Fedorova zagen we een paar seizoenen geleden al optreden tijdens de Brussels Chopin Days. Een betoverend mooi optreden trouwens. De verwachtingen voor haar CD waarop ze pianoconcerto’s nummers 2 en 4 van Sergei Rachmaninoff brengt, waren dan ook hoog.
Fedorova is een van ’s werelds meest belovende jonge pianisten. Reeds op jonge leeftijd kon ze een grote maturiteit aan boord leggen gecombineerd met uitstekende technische capaciteiten. Het was dan ook niet verwondelijk dat haad internationale carrière reeds begon toen zij nog een kind was. Overal ter wereld was men onder de indruk door de diepte van haar muzikale uitdrukking. Toen bleek dat er maar liefst 35 miljoen kijkers waren toen ze het tweede concerto van Rachmaninoff live bracht vanuit het Koninklijke Concertgebouw Amsterdam, werd duidelijk dat deze opname een absolute must was.
Het was na een depressie dat Rachmaninoff zijn tweede pianoconcerto schreef. De aanleiding voor zijn psychische lijden, was de geflopte première van zijn eerste Symfonie in 1897 dankzij de bedronken dirigent, Alexander Glazunov. Het was neuroloog Nikolai Dahl die hem uit zijn lijden kon verlossen en ervoor zorgde dat hij na meer dan drie jaar opnieuw aan het componeren ging.
Het tweede pianoconcerto in C min opus 18 werd gecomponeerd tussen juni 1900 en april 1901. Van de zomer tot de herfst van 1900 werkte hij aan de tweede en derde beweging van het concerto, gezien het eerste deel hem wat moeilijkheden bezorgde. Beide bewegingen van het onafgewerkte concerto werden voor het eerst door hemzelf uitgevoerd met zijn neef Alexander Siloti die hier zijn dirigeerdebuut zou maken. Uiteindelijk werd de eerste beweging in 1901 afgewerkt en volgde er een succesvolle première op 9 november 1901, opnieuw met Rachmaninoff zelf aan de piano en Siloti als dirigent. Nog datzelfde jaar zou het werk gepubliceerd worden door Gutheil. Deze compositie zou uitgroeien tot een van de populairste binnen het oeuvre van de componist.
Het componeren van de vierde pianoconcerto in G min opus 40 moet een ware genesis zijn geweest, gezien vele ervan overtuigd zijn dat het maar liefst veertig jaar heeft geduurd vooraleer het werk zijn definitieve vorm kreeg. Vlak ervoor componeerde hij nog zijn Études-Tableaux voor piano solo in 1916, Net voor de revolutie in Rusland zou uitbreken. Rachmaninov voltooide zijn definitieve versie van het concerto in 1941, in 1927 en 1928 schreef hij de eerdere eerdere versies. Deze zou hij echter nog een aantal malen herbekijken.
De première van de eerste versie – volgens sommigen de beste – vond plaats in 1927. Leopold Stokowski dirigeerde het Philadelphia Orchestra en Rachmaninoff zelf zat aan de vleugel.
Het concert is opgedragen aan de Russische componist Nikolaj Medtner (1880-1951) een goede vriend van de componist die eveneens Rusland was ontvlucht na de revolutie en in ballingschap leefde. Medtner zou vervolgens zijn eigen tweede pianoconcerto opdragen aan Rachmaninoff.
Fedorova weet te overtuigen door haar combinatie van tederheid en vastberadenheid waardoor de contrasterende bewegingen mooi in de verf worden gezet. De zwaarte wordt met een zekere frisheid, doch matuur aangepakt. Eventjes naar een andere wereld, de wereld van Rachmaninoff die zijn demonen overwint en steeds streeft naar het beste, het mooiste en het betoverendste. Dat is waar Anna Fedorova de componist de hand schudt.
Channel Classics CCS42522 http://www.outhere-music.com