De Brusselse jazzpianist met Franse roots Dorian Dumont mag dan wel klassiek geschoold zijn, maar maakt bij de electro jazz band ECHT! en betuigt nu de bewondering voor één van zijn grootste muzikale helden: Aphex Twin. En toch zonder electronica, maar op een klassieke vleugelpiano. Hij stripte de rave-nummers tot op het bot en gaf zich daarna volledig over aan improvisatie.
Noem het minimalisme, maar het klinkt natuurlijk, toegankelijk en rijkgevuld. Men voelt een stevige basis. We voelen niet enkel jazz met een streep blues, maar ontdekken ook flink wat verborgen klassieke kantjes. Dorian Dumont mixt stijlen vanuit een besef dat groeide. Dat hij een bewonderaar van Aphex Twin is, is niet zo gek, Aphex twin zelf begon ook vanuit een klassieke pianoscholing. Dus eigenlijk is het een reis naar toekomst en verleden, waarop immer kan worden verder gebouwd.
De eerste single uit het album verscheen op 4 juni. ‘Polynomial-C’ is een rave anthem uit de prille periode van Aphex Twin, die origineel verscheen op het Belgische R&S records. Bijna 30 jaar later verschijnt Dorians bewerking op het Belgische jazz not jazz label W.E.R.F. records
Dorian Dumont:
Ik heb een klassieke opleiding genoten aan het conservatorium, waarna ik mijn liefde voor het vrij improviseren heb ontdekt. Wanneer je muziek begrijpt, ligt er een wereld van vrijheid voor je, dankzij je stevige basis. Eigenlijk zijn er zoveel overeenkomsten tussen klassiek en hedendaags, zelfs bij DJ’s zoals Aphex Twin. De contrasten die hij gebruikt, de tegendraadse complexiteit die verfrissend en in alle schoonheid naar boven komt, is iets dat ook terug te vinden is in de muziek van Johann Sebastian Bach. Het contrapunt leidt in alle schoonheid naar een climax, de verwevenheid van de stemmen binnen de compositie. De densiteit van klanken die in mekaar overgaan, laten een heel nieuw universum opengaan. Hun muziek kent echt veel overeenkomsten, en net die raakvlakken inspireerden me oneindig, ook voor het maken van variaties.
Die complexiteit maakte het interessant voor mij om het geheel te gaan strippen, en vanuit de pure basis een geheel eigen product te creëren. Laat het een beetje mijn antwoord zijn op die composities. Ik wil de mensen mee op reis nemen, op een zeer persoonlijke basis en wil daar ook niets simpel of over gecompliceerd maken. De liefde voor muziek moet spreken.
Zo hou ik ook van vrijheid op scène. Het feit dat ik voor improvisatie kies, geeft me de vrijheid ieder werk op het podium nog bij te stellen. Je kan dat natuurlijk niet altijd, maar wat niet nodig is, zet ik niet op papier. Door al die vrijheid, krijgt het geheel ook een cinematische dynamiek. Men ziet beelden en raakt verrast door wat er zich onderweg voordoet. Ik denk er daarom ook aan om in de toekomst meer livebeelden te gaan opnemen. Zo gaat het geheel nog meer leven.
De covid crisis was niet makkelijk, maar toch heb ik binnenkort al enkele concerten gepland staan in België en Luxemburg. Alle wegen staan open, optreden is mijn tweede natuur.