Wanneer men het over barokviool heeft, wordt de naam van Johann Sebastian Bach bijna in eenzelfde adem uitgesproken. Zijn zes solo’s zonder begeleiding waren in zijn tijd baanbrekend en blijven zo’n beetje de maatstaf voor solo violisten binnen het repertoire. Maar toch, Bach was niet de enige componist die binnen dit genre schreef. De zeventiende eeuw bulkte van de componisten, vaak zelf ook violisten, die contrapunt schreven voor hun geliefde instrument. Alle grenzen van het instrument werden beproefd, onder andere de scordatura. Het kleurpallet van de viool werd oneindig uitgebreid, soms op mysterieuze wijze. De Britse barokvioliste Rachel Podger droeg haar carrière aan het genre op besliste een volledig album te wijden aan de soloviool van toen. Ze doet dit bescheiden en toch in zo vele schakeringen en laat de muziek toch vanuit de stilte vertrekken. Zoals het contrapunt het verwacht.
Bachs toccata in D min heeft veel van zijn studenten gefrustreerd. Het is het werk waardoor velen de componist kennen. Toch werden er vragen gesteld over de authenticiteit gezien de techniciteit zo erg verschilde met zijn ander werk. Het zou oorspronkelijk best kunnen geschreven zijn voor viool solo. De uitvoering op dit album is alvast overtuigend.
Niet alle stukken voor viool solo waren bedoeld om indrukwekkend te zijn. Sommigen werden ook geschreven om de techniek van de speler te verbeteren, als oefening. We concentreren ons hierbij op de collectie partituren van uitgever Johan Walsh. Hij publiceerde in 1705 een bundel preludes en andere kleinere stukken voor de viool, allen zonder voornaam van de componist op een na. De eerste prelude werd toegeschreven aan meester Arcangelo Corelli. Vermoedelijk om het respect te betuigen die de man verdiende. De bundel composities bleek een commercieel succes. Ook op dit album kunt u een selectie horen.
Johann Joseph Vilsmayr was een prominent Oostenrijks violist die aan het Salzburgse hof werkte en vermoedelijk nog gestudeerd had bij Biber. Zijn enige overlevende werk is een collectie genaamd Artificious Concentus pro Camera uit 1715. Aanvankelijk ontstond er enkele twijfel of de muziek met of zonder basso continuo moest gespeeld worden. Uiteindelijk ontstond er consensus dat de aanwijzingen op de manier wezen waarop de solo violist de partituur diende uit te voeren.
Johann Paul von Westhoff was eveneens een hoog aangeschreven violist. Hij werkte aan het hof van Dresden en toerde doorheen Europa. Uiteindelijk zou hij in Weimar terechtkomen. Hij schreef de zeven suites voor viool solo vermoedelijk binnen het kader van zijn reizen waar tijdens begeleiding onmogelijk was. Er wordt gefluisterd dat hij en Bach mekaar ontmoetten en dat hij Bach op het spoor zette om te gaan schrijven voor viool solo.
Guiseppe Tartini werkte in meerdere steden alvorens orkestleider t eworden in Padua. Zijn contract liet hem toe te reizen en hij bracht tijd door in Praag. Hij had zijn eigen vioolschool in Padua die vele internationale studenten aantrok en inspireerde zich op Corelli, samen met zijn voorliefde voor de natuur. Zijn muziek kende ook folkloristische trekken.
Een kleurrijk album waarin u het hout van de viool hoort in alle nuances. Een klein instrument met oneindige mogelijkheden, dat groots kan uitpakken.
Channel Classics CCSSA44422 http://www.outhere-music.com