Ghostwood Country Club is een introspectief album vol mysterieuze geluiden die hun oosprong vinden ergens tussen Twin Peaks Van David Lynch en de mist over de Zennevallei, en wekt een dromerig effect binnen een surrealistische sfeer op. Frontman Tom Verbeeck componeerde twee soundscapes (Ghostwood Country Club, Pt. 1 en Pt. 2), die de weg plaveiden voor het album. Dromerige vocals en zwevende gitaren, zachte synths en een opvallend verfijnde percussie zorgen voor net dat effect meer, waardoor de balans zeer organisch uitdraait. Als een wandeling door een mistlandschap waarbij men dingen tegen komt uit een andere wereld. Het resultaat is bijzonder gevoelig. Wij noemen het graag cultromantiek.
Tom Verbeeck:
Ik was al een hele tijd Twin Peaks van David Lynch aan het bingewatchen, en raakte totaal bevangen door de mysterieuze sfeer en effecten, dat ze me inspireerden om de teksten die ik hier en daar al had bijeen te schrijven op deze manier op muziek te gaan zetten. Eigenlijk zorgde dat wel voor een toffe combinatie. De teksten zijn eerder introspectief. Verhalen van anderen schrijven, zit nog niet echt in mij. Ik bevind me in een fase waarin het neerschrijven van mijn complexe gevoelens in metaforen me helpt me uit te drukken, ergens vanachter dat mistige gordijn. Het zijn tipjes van de sluier waar anderen zich wel in kunnen herkennen. Twin Peaks bood me een wereld waarin ik mezelf kon uitdrukken, maar ook kon verliezen op dezelfde manier als ik dat wel eens in schilderijen of poëzie doe.
Het levendige effect, de schwung, binnen het album komt wel door de toffe momenten die we hadden tijdens het live-opnemen. Zo durft onze drummer al eens a-rytmisch te klinken. We hebben ter plekke zelfs nog geëxperimenteerd. Een plaat moet niet altijd afgelikt zijn. Daarom speel ik ook graag met sferen. Ik bouw graag een spanning op om ze even later opnieuw los te laten. Of soms verras ik ook gewoon graag ergens met een effect dat uit de stilte opduikt. Ik wil daarmee een beetje tegen alle loops en herhalingen ingaan en terug de echte warmte achter instrumenten naar boven brengen. Live brengt letterlijk leven en dynamiek.
Ik woon in de Zennevallei, niet ver van het Pajottenland. Glooiende landschappen, heuvels, bossen en veel mist. Wanneer ik uit mijn raam kijk, kan ik me eindeloos verwonderen in die natuur en beginnen schrijven. Dat miste ik vroeger wel op kot. Ik moet in de natuur zitten om te creëren, die isolatie brengt me rust en inspiratie en laat me spontaan schrijven. Bijvoorbeeld in het nummer Cherry kan je die velden en mist echt voelen.
Ooit al eens letterlijk in een plaat gesprongen? Het is het moment en uw kans!