Ondanks In the Mythical Land of Sound haar officiële debuut is, schrijft en componeert Celsa Maxwell al meer dan tien jaar, om zo tot de ontwikkeling te komen van een heel eigen geluid. Niet alleen dat, ook de opname en productie neemt ze voor eigen rekening in haar professionele home-studio. Haar format is bijgevolg persoonlijk en uniek, en nog steeds groeiend. Haar geluid wil niet schreeuwen, maar legt de accenten in zachtheid.
Toen ze werd geconfronteerd met een tijdelijke doofheid, die aan een kans zelfs blijvend bleek te zijn, haalde ze alles uit de kast om de rollercoaster waar ze doorheen moest te beschrijven in een aantal fantasierijke songs die ook een indirecte kant hebben, waardoor we ons allen kunnen vinden in gevoelens van verloren zijn, verdriet, maar ook ontdekking en nieuwsgierigheid, aanvaarding en wilskracht.
We konden het niet laten om te vragen hoeveel keer ze reeds werd vergeleken met Beethoven, die tijdens zijn naderende doofheid als een gek aan het experimenteren sloeg om nog alles uit de kast te halen.
Celsa Maxwell
Grappig, eigenlijk is dit de eerste keer dat ik die vraag krijg, maar ik herken het gevoel maar al te goed. Je voelt dat je binnenkort iets niet meer gaat kunnen en wil nog alles uit de kast halen. Toch ging er eerst een periode van diepe rouw aan vooraf, ik had echt geen zin meer om iets te doen. Ik was zes maanden lang in shock.
Listen werd uiteindelijk en toepasselijk mijn eerste nummer, vanwaar ik begon te bouwen. Ik kan echt wel zeggen dat mijn plaat me er letterlijk heeft uit gesleurd. Het hele verwerkingsproces liep zo logisch dat ik zelfs niet in de gaten had dat ik een plaat aan het maken was. Eens duidelijk werd dat ik in een flow zat, kreeg ik wel een enorme sense of urgency. Ik moest dit afkrijgen voor ik mogelijk helemaal doof zou worden en doof zou blijven. Ik moest van alles proberen en het onderste uit de kan halen. De plaat werd mijn persoonlijk portret over willen aanvaarden en niet kunnen.
Toch is mijn muziek daar niet agressief van geworden ofzo, of extra luid. Ik ben altijd wel voor een zachte sound gegaan, dat zit ook in mijn karakter. Mijn muziek is nog steeds ingetogen, maar het is mijn perceptie van de wereld die veranderde. Ik ga anders om met melodieën. Ik vraag me wel eens af of mensen interesse hebben in mijn plaat omwille van mezelf of omwille van wat me overkwam. Daarom vind ik belangrijk om te blijven duidelijk maken dat ik altijd zo schreef, mijn doofheid is slechts onderdeel van het grotere geheel. Vijf jaar geleden had ik nooit deze plaat gemaakt, nu was de noodzaak te gewoon.
De plaat is inderdaad zeer zintuiglijk, met breekbare kanten. Ik streef geen perfectie na, en zelf opnemen geeft me de kans om de plaat net niet zo perfect te maken dat het persoonlijke er blijft inzitten. Ik zoek datzelfde trouwens ook op in andere muziek. Ik zoek een verhaal, geen afgeborstelde studiosound. Ook mijn clips monteer ik zelf uit beelden die bij mijn songs passen.
As The Beatles once said ‘roll up for the mystery tour’ – roll out your magic carpets and indulge with Celsa Maxwell in the Mythical Land of Sound.