*** Tijdens deze donkere wintermaanden biedt pianist Nathanaël Gouin u een andere Liszt aan dan de meeste muziekliefhebbers gewoon zijn. Het handelt hierbij om een Liszt die niet zozeer stil staat bij zijn eigen muziek, maar bij muzikale erfenis en toekomst.
Het was 1882 toen Franz Liszt zich samen met dochter Cosima en schoonvader Richard Wagner in Venetië bevond. Voor Wagner was de herfst van zijn leven aangebroken en hij voelde iets dat hij niet kon duiden. Het ironische van de zaak was dat schoonzoon Liszt dit net wel kon. Onder invloed van het transcendente karakter van Wagners muziek was Liszt beginnen na te denken over de toekomst van (zijn eigen?) muziek. Het was ook rond die periode dat hij de werken componeerde die u op deze cd kunt terugvinden. Grootmeester Wagner zou in alle eerlijkheid aan Cosima hebben toevertrouwd dat hij de werken niet echt kon vatten. Maar misschien was dit wel allemaal een soort verdringen van zijn eigen einde dat hij voelde naderen. De werken hadden namelijk een macaber karakter. Ze worden vaak omschreven als een aankondiging van Wagners dood in 1883. Liszt zelf stierf in 1886.
Nathanaël Gouin benadert de dood op deze cd op verschillende manieren. Zo speelt hij de Totentanz S.525 en de Csardas Macabre nogal stevig. De dood is iets wat men moet vrezen en onherroepelijk en zelfs dreigend aan je deur kan komen kloppen. Dat kloppen wordt in de Totentanz misschien iets te hevig tot uiting gebracht. De Funérailles en Pensée des morts S.173 komen beiden uit les Harmonies poétiques et religieuses. De gedachten aan de doden zijn ondanks de lage klanken vrij virtuoos. Ze duiden op mooie herinneringen. Het contrast zit hem in de Funérailles – het zwarte moment waarop men definitief afscheid neemt van zijn geliefden. Deze worden met de nodige sereniteit weergegeven.
Gretchen (eine Faustsymfonie) S.513 besluit de cd kwetsbaar, waar de Mephisto-Walzer n°2 S.515 het album duister-speels inzette. Een mooie inleiding en een mooi slot dus.
Toch ook enkele complimenten bij de cover. Een mooi gekozen lettertype en de onheispellende blik van de muzikant geven de duistere sfeer van de werken mooi weer.
- WAT: Liszt Macabre
- WIE: Nathanaël Gouin
- UITGAVE: Mirare MIR354