Het was een bevreemdend jaar. De mens zat opgesloten in zichzelf en enkel moderne technologieën konden onze meest primaire behoeften bevredigen. Alles gebeurde aan een ander tempo, op een ander niveau, alsof we een beetje in een andere dimensie terechtgekomen waren. En toch konden we niets forceren, hoe graag velen onder ons dat ook wilden. Soms moet men gewoon berusten en de tijd gevoelens laten rijpen.
Zo ook rijpte de artiest in François De Meyer ( geb.1977, Ronse) 20 jaar lang in de schaduw van grote namen, ook als producer en songwriter. Hij werkte mee aan grote festivals en projecten, waar hij zijn indrukken opdeed om zijn eigen muzikale identiteit zich te laten manifesteren. Het jaar 2020 werd een bijzonder productief jaar waarin hij zijn solo projecten waarmaakte. Hij bracht eerder dit jaar 2 EP’s (Soapstarter, KYEM) en 1 album (Raveyards) uit, en deed daar op kerstavond maar liefst een volledig piano-album, Ellipsis, bovenop. Kansen grijpen is levenskunst.
Hij laat zich daarbij inspireren op wat al eeuwen componisten bezielt, die ene toer rond de zon, de maanden en seizoenen. Unieke seizoenen en maanden horen bij een uniek jaar, waarin alles even stilstond. De Meyer maakt zijn publiek met deze loungy, licht jazzy plaat met zacht elektronische effecten totaal zen. Men wil niet meer vluchten en berust om dat ene lichtpuntje aan het einde van de tunnel te ontdekken. Men hoort dingen door de muziek waar men niet eerder bij stilstond. Dit is niet de plaat waarbij u in de herfst de wind hoort waaien en in de lente de vogeltjes hoort fluiten, maar een eerlijk product dat op spontane manier tot reflectie leidt, een brug van de waarneming van componist naar publiek die vervolgens als spiegel fungeert. De waanzin maakt even plaats voor relativering. Dit album is er het beste bewijs van. En daar zit wat in om 2021 mee aan te vangen, rustig en in alle stijl.
Meer info, klik hier.