Franz Schubert is hot, we reizen naar de winter en voelen ons allemaal wat melancholischer dan anders. Niemand beter om je verdriet naar een hartverscheurend peil te voeren om je vervolgens neergeslagen en genadeloos te troosten dat je hart er zich enkel maar om kan verheugen. En toch, Der Franz had ook zijn ongelooflijk goede momenten. Het zijn die momenten die gitaristen Fernando Riscado Cordas en Izhar Elias virtuoos in de verf zetten op hun nieuwe album.
Oorsprong
En zo gek is het eigenlijk niet. De transcripties om de speelbaarheid te verhogen, lijken haast nooit toegepast en het lijkt alsof deze muziek oorspronkelijk voor gitaar geschreven was, letterlijk door Schuberts bril zoals de CD-cover het ons ook wil vertellen. Toch schreef Schubert (1797-1828) haast uitsluitend voor klavier, stem en eventueel strijkers. Maar toch liet zijn budget niet meer toe dan twee goede gitaren. Er wordt gefluisterd dat Schubert zelf zonder instrument componeerde. Daar gaan de heren op dit album van uit. Maar toch, niemand zal ooit weten wat er binnen het componistenkamertje gebeurde, en daarom zijn er evenveel believers dat Schubert componeerde op zijn gitaren. Hij liet deze maken bij de twee beste Weense luthiers van dat moment. Voor het uitproberen en verwezenlijken van zijn klavierwerk was hij aangewezen op de klavieren in bars en salons, en op het einde van zijn korte leven in de betere kringen waar hij meisjes en vrouwen van adel onderwees. Net die mooie passages uit Schuberts leven, waarbij er een zekere vrolijkheid van zijn wezen en muziek uitging, waarin hij zich minder eenzaam toonde, werden geselecteerd om op dit album te worden opgenomen.
Lyriek en virtuositeit
Wat vooral opvalt is dat de jachtige passages, mooi zijn bewaard, waardoor we toch nog kunnen kennismaken met de rusteloze dwalende ziel die van de componist uitging. Ook het verbale, gezongen karakter van de stukken gaat geen seconde verloren en krijgt zelfs extra kleuren. Alsof de gedichten van o.a. Goethe waar hij zich zo vaak door liet inspireren, voelbaar zijn. Als liedcomponist had hij bewondering voor een aantal zangers en als man en musicus natuurlijk voor uitvoerende pianistes. Zo ontstond de Sonate D664, uit een mooie inspirerende wisselwerking. De Sonate D960 werd dan wel op het einde van zijn leven geschreven, wanneer hij zich voelde aftakelen. Toch was het een periode van experiment, vooruitgang en een zekere erkenning.
Velen omschrijven Mozart als de popsensatie van het verleden. Maar dan kent u duidelijk de mogelijkheden van Schubert nog niet. We herontdekten hem recent nog in een folk-versie wanneer u er onze archieven op naslaat, en er staan onder andere deze week nog heel wat verrassende Schubertiaanse verrassingen te wachten. Laat u zich overvallen door nostalgie en Sehnsucht.
Schubert’s Guitars – Two Sonatas by Franz Schubert, arranged by Fernando Riscado Cordas, uitgevoerd samen met Izhar Elias op twee vroege negentiende-eeuwse gitaren vervaardigd door Bernard Enzensprenger, voorzien van darmsnaren van Toro en Küschner. Cobra Records -Cobra 0077. http://www.outhere-music.fr