Georg Philipp Telemann (1681-1767) moet een van de meest creatieve en vrijdenkende musicus van zijn tijd geweest zijn. Hij kon reeds op jonge leeftijd een enorme vreugde beleven aan het componeren en de juiste dingen op de juiste plaatsen te schikken, als in een groot boeket bloemen. Zo benaderde hij ook zijn partituren. Als een tuin, waarin alles apart bloeit en samen een mooi geheel vormt.
Al als jonge knaap van twaalf slaagde hij er in om een opera – Sigismundus – te schrijven waarin hij zelf de hoofdrol zong. Hij hield enorm van grote gehelen, die hij tot in de kleinste details uitwerkte. zo omschreef hij nauwkeurig de plaats dat ieder instrument in zijn composities zou moeten krijgen, met welke instelling er zou moeten gespeeld worden, die tot speelvreugd bij de uitvoerders en tot luistergenot bij de toehoorders. Muziek was voor hem een grote win-win situatie.
Telemanns vader, die organist was, stierf toen de componist nog een jonge knaap was. Uit angst dat haar zoon niet goed terecht zou komen, stuurde zijn moeder hem naar de beste docenten van die tijd zodat hij zijn talent kon ontwikkelen om ervan te gaan leven, hetgeen ook gebeurde. Hij kreeg al snel een vaste betrekking aan het hof van de graaf van Sachsen-Eisenach, maar toch zou hij er voor kiezen om zijn eigen weg te gaan en zich als zelfstandig componist te vestigen en opdrachten aan te nemen van klerikale als seculiere aard. Hij zag dit niet als breekpunt, maar net als uitbreiding van zijn mogelijkheden en bleef steeds loyaal aan diegenen waar hij voor werkte.
Zo bleef hij ook loyaal aan de viola da gamba, een instrument dat hij bleef inzetten, ook binnen grotere bezettingen, ondanks de populariteit toen reeds afnam richting modernere strijkinstrumenten zoals de cello. Het zorgde er tevens voor dat zijn muziek veel dichter aanleunt bij de Italiaanse barok, en een frivoler karakter kent dan dat van vele van zijn tijdgenoten. De opzet zit hem minder in de eenvoud van het contrast, maar in de mogelijkheden van de fantasie, waarbij hij strijkers graag liet dialogeren met bvb de traverso.
Dit album, met de viola da gamba in de hoofdrol, is een portret van zonneschijn uit vervlogen tijden, u gebracht door Lorenz Duftschmid en het Armonico Tributo Austria.
De lente is in het land, u kan het hier allemaal horen in vier Sonates en een Concerto in G min van Georg Philipp Telemann
Geniet.
Arcana A909 http://www.outhere-music.be