Deze opname van het Roeland Hendrikx ensemble verkent de klezmer en Roma roots van de klassieke Slavische kamermuziek en viert daarbij de glansrol van de klarinet in dit geheel. Een geheel is het wel, een hele stijl van cross-over bevruchting, zoals het zo mooi in het boekje bij de CD te lezen staat.
Bestaat er zoiets als een Slavische ziel, kan men zich afvragen. Wel, in muziek is dat intuïtief duidelijk voelbaar. Wanneer men een componist uit pakweg Tsjechië of Rusland beluistert, wordt men vrijwel meteen overmand door een melancholisch gevoel, iets wat inspeelt op de ziel. Iets wat je pijn doet, maar op zo’n mooie manier dat je ervan geniet. Ontroering met dat beetje extra. Het is als een handelsmerk. Die tristesse valt terug te voeren op de geschiedenis. Het woord “Slavisch” komt dan ook rechtstreeks van “slaaf”. Het was een regio van waaruit vroeg in de geschiedenis volkeren werden ontvoerd om in de slavernij ingezet te worden. Sinds de Middeleeuwen werd de regio van weer een aantrekkingsplaats voor mensen van Hebreeuwse of Roma-afkomst. Men blijft toch altijd een beetje onderdrukking en vervolging terug horen. Zelfs al willen de tonen dansen, ze dansen steeds tegen diezelfde achtergrond. Dat is ook het gene wat de oosterse kamermuziek net zo mooi kleurt en typisch maakt van klank. Net dat is het wat het ensemble is gaan opzoeken met deze opname. De melancholie, het mysterie en de nadruk op die mooie klarinetklanken, dier door niemand minder dan Roeland Hendrikx zelf. De klarinet, die als instrument zelf ook een mooie rol is gaan spelen in de klezmer- en Romatraditie.
Het heeft allemaal iets meevoerends mooi. Alsof men meegenomen wordt op reis en de klarinet je de weg wijst terwijl deze dialogeert met alle andere instrumenten. Prachtige rol bvb voor de piano in de muziek van de Armeense componist Aram Kachaturian, waar men eerst meegenomen wordt in een lijdzaam verhaal, verteld door de klarinet. Een compositie die steeds aan kracht toeneemt en het folk karakter van het geheel vervolgens volledig tentoon spreidt. De sterkte van de trotse volkeren van de zijderoute van klein-Azië.
Een mooi begin van de CD met de muziek van Aleksandr Glazunov die ons met een dromerij onmiddellijk naar de plaats vervoert waar de CD ons hebben wil. Bijna in een sprookjesachtige omgeving waarbinnen men het mysterie van de oosterse ziel. Gevolgd door Prokofievs Ouverture on Hebrew Themes, op 34, vol Hebreeuwse ritmes, klezmer en Joodse haast dansthema’s, geeft het de opname een caleidoscopische dimensie. Alsof er een hele muzikale regio plots opengaat. Ook wanneer men hier het Hongaars-geïnspireerde Quartettino (1952) van Reszö Kókai bijvoegt. Oriëntalisme in de muziek uit vier windstreken, maar allemaal gevoed door elementen uit dezelfde gereedschapskist. Laat dat ook de regio zijn waar de Vlaamse componist Jan Van der Roost ons naar vervoert. Een compositie dat het hart laat voelen van de typische Balkanritmes.
Een opname met een uniek thema, waarbij de stem van de klarinet de hoofdrol speelt, maar waar alle instrumenten hun rol duidelijk spelen.
Alles bekeken vanuit een ander perspectief dan meestal. Nee, geen Brahms of Dvořák, maar andere componisten die net die geïmporteerde elementen die de Balkan en klein-Azië kleuren weten aan te raken en uit te werken tot een geheel doordrenkt van ritme en melancholie.
http://www.Antarctica-records.Eu
AR054