Ik was vijftien in 1989. En een enorme fan van R.E.M. (zij hadden “Green” net uit), Sonic Youth (het onovertroffen “Daydream Nation” verscheen een jaar eerder), Pixies (“Doolittle” verscheen in ’89) en andere bands van die strekking. Maar er zat ook een vreemde eend op de muziekvijver waar ik mijn muzikale voorkeuren uit viste: “Op zoek naar romantiek”, de eerste plaat van Guido Belcanto – die wij thuis, ook allemaal geboren en getogen Turnhoutse Binken, gewoon kenden als ‘de Gui Versmissen’ – kwam ook uit in dat jaar. ‘De Gui’ viert dit jaar zijn dertigjarige bestaan als ‘Guido Belcanto’ en doet dat onder andere met de driedelige cd “Een zanger moet trachten de pijn de verzachten”
30 Jaar Hits Live met Het Broederschap
Voor wie Belcanto nog niet kent, is de eerste cd een ideale kennismaking. De veertien nummers, allemaal live opgenomen tijdens de recentste tournees met zijn begeleidingsband Het Broederschap, vormen een uitgelezen ‘best off’. Voor wie niet weet waar te beginnen, geven we onze eeuwige favorieten mee: “Een zanger moet trachten de pijn te verzachten” krijgt niet zonder reden de eer om zijn titel aan deze driedubbele cd mee te geven, “O wat een mooie dag” is een lied dat zelfs na de verschrikkelijkste kutdag een kleine glimlach op onze lippen tovert, “Op het zeildoek van de botsauto’s” is een uniek nummer in een uniek genre, “Rome bij nacht” is onvervalste romantiek en “De vrouw van de bakker” is versgebakken humor van de bovenste plank.
Voor wie Belcanto wel kent, is de eerste cd de bevestiging van het vakmanschap van Belcanto als liedjesschrijver en als live performer. Waar bij andere artiesten de live-opnames wel eens flauwe afkooksels van studioversies zijn, blijven de nummers van Belcanto er ook live staan als een huis.
Vergeten parels, weeskinderen en rariteiten
Op de tweede en derde cd presenteert Belcanto ons vijfendertig “vergeten parels, weeskinderen en rariteiten” waar we niet onverdeeld enthousiast over zijn.
We snappen dat de succesvolle kruisbestuiving van rap en kleinkunst van Tourist LeMC andere artiesten op ideeën brengt, maar de samenwerking tussen Tactloos en Belcanto op “Wat moet je doen” is eerder knudde dan cool. En fans weten dat Belcanto een groot wielerliefhebber is, maar “Vive Le Tour de France” had voor ons net zo goed in de schuif kunnen blijven liggen. Hetzelfde geldt voor de Stones-cover van “Honky Tonk Woman” (een schabouwelijke live-versie samen met The Scabs) of “Waarom ik van honden hou” (met lyrics als “een bastaard of een boxer, een straathond of chouchou, hoe zou het toch komen dat ik zo van honden hou” die je tenen doen krullen en pijn doen aan je oren).
Interessanter zijn (blues)nummers als “Ragtime” en “Roll on budy” of rock(abilly)nummers als “Home sweet home” en “Oowee oowee oowee” uit de periode voordat Gui Guido werd en als balorkestmuzikant, straatmuzikant of als Speedy King and his Feetwarmers op de planken stond.
“Spaghetti blues” en “Bottle up and go” klinken alsof ze op een LP van Tjens Couter of een vroege Roland van Campenhout hadden kunnen staan en krijgen dus ook een ‘like’ van ons.
“Autobanden in de slipstream” – een tweetalige herwerking van “Car tires in the slipstream” dat Marco Z, die in 2012 een MIA kreeg als Beste Doorbraak, in 2015 opnam met Guido Belcanto – is met zijn voortjakkerende country-ritmesectie wat ons betreft het strafste en schoonste pareltje op de tweede cd.
Franco-Belge
De derde cd verrast onder andere met een aantal onbekende of obscure Frans- en Nederlandstalige nummers als “La méteque”, “La chanson de Prévert”, “Meneer de psychiater”, “Het meisje zonder naam” of “Zondereigen” – een eigenzinnige ode aan het gelijknamige dorp vlak onder de Nederlandse grens. Ook de Wannes van de Velde-cover “Ik ben soldaat” ligt, als je eenmaal went aan het voor het lied vreemde stemtimbre, goed in het oor.
Onze absolute favoriet op de derde cd is “Toverdrank” – een Nederlandstalige bewerking, door Guido Belcanto en An Pierlé, van “Summer Wine” waar Lee Hazelwood en Nancy Sinatra in 1967 een hit hadden.
Parels voor de zwijnen?
Hoewel we niet onverdeeld enthousiast waren over wat de tweede en derde cd ons te bieden hadden, zijn het zeker geen parels voor de zwijnen.
Zowel wie Belcanto nog niet kende als wie hem al langer kent, krijgt een ruimere blik op het palet waarmee Gui en Guido hun muzikale carrière de voorbije decennia bij elkaar geschilderd hebben.
“Een zanger moet trachten de pijn te verzachten – 30 jaar Guido Belcanto” verscheen in september 2019 bij Starman Records en is te bestellen op de website van Guido Belcanto zelve voor 26 euro.