EnAccord String Quartet blijft verbazend oeuvre vinden

by Knopskaya

Strijkkwartetten zijn steeds een dankbaar onderwerp voor muzikanten. Ze zijn dan ook zo bijzonder boeiend. Het heeft zoveel componisten zo magisch mooi geïnspireerd dat iedere tijdlijn die men doorheen het gebeuren wil trekken opnieuw uniek is. En exact zo verging het ook de dames van het String Quartet EnAccord.  Hun keuzelijst blijkt verfrissend en bovendien zeer persoonlijk.

De diversiteit binnen het geheel wordt weergegeven door de Visions Fugitives van Sergei Prokofiev (1891-1953). Behalve een prachtige compositie, het perfecte bindmiddel voor werken uit verschillende tijdsperiodes en van verschillende stijlen.

Er wordt begonnen met de boeiende variaties die Henry Purcell (1659-1695) te bieden heeft in zijn Chacony in G min Z730.Geen botte herhalingen, maar telkens opnieuw verrassende elementen die per instrument naar voor springen. Het was Benjamin Britten die een herwerking van het stuk zag, nadat hij er die charme in ontdekte. Aan hem alle eer dat dit stuk niet in de vergeethoek raakte.

Magdalena Lombardini Sirmen (1745-1818) verbaast. Haar muziek is Mozartiaans mooi en getuigt toch van een heel eigen identiteit. Onmisbaar binnen uw collectie, zeker omdat het als vrouwelijke componiste uitzonderlijk was om toen een plaatsje in de geschiedenis te veroveren. Terecht trouwens.

Het was toen Felix Mendelssohn (1809-1847) treurde om de dood van zijn geliefde zus en componiste Fanny, dat hij zich terugtrok om zich op strijkkwartetten te gaan concentreren. Het thema en variaties en scherzo opus 81 klinkt als een wondermooie weemoedige queeste.

Guillaume Lekeu (1870-1894)  is als componist voor het strijkrepertoire eveneens onmisbaar in uw platenkast. De veel te  jong gestorven Belgische componist was zo overgevoelig dat hij zijn werk wel liet leiden door gevoel, maar er verder niet te diep op wenste in te gaan. Wat stijl en verfijnde elegantie betreft is zijn Méditation pour Quator à cordes uit 1887 een erg fijne luisterervaring, met licht Wagneriaans kantje.

Elisabeth Maconchy (1907-1994) overspande tijdens haar leven bijna de volledige twintigste eeuw en zou door haar oeuvre -koorwerken, opera’s, sonates en maar liefst dertiens strijkkwartetten – een plaats  moeten verdienen in menig geschiedenisboek. Toch gebeurde alles anders. Als vrouw kreeg  ze nauwelijks  kansen, maar ging toch door, hetgeen voor bijna onhoudbare opgespande emoties zorgt binnen haar werk. Lyrische rust is heel af en toe aanwezig, maar  tijdens die korte momenten wel hevig voelbaar. Ze was student van Ralph Vaughan Williams.

Aandacht voor topcomponisten binnen het strijkrepertoire, voor het oppikken van oude klanken, het overbrengen van gevoelens en het ontdekken van vrouwelijke componisten.

Mooi extraatje is dat ieder lid van het quartet haar persoonlijke visie geeft op haar lievelingscompositie.

Alweer een mooie en unieke uitgave van Et’cetera – KTC 1691 – http://www.outhere-music.be

Misschien houdt u ook van:

Wij gebruiken cookies om onze website en de inhoud er van te optimaliseren. Akkoord