Robert Schumann (1810-1856) begon met componeren voor orkest in 1827, het overlijdensjaar van Beethoven. Zijn orkestwerken werden vaak harder beoordeeld dan zijn pianowerken ondanks hij een van de belangrijkste opvolgers van Beethoven was. Zijn vroeger reputatie zat hem vooral in zijn pianomuziek en liederen. Dit betreft allemaal vroeg werk. Het eerste opusnummer binnen orkestwerk zou pas in 1841 verschijnen.
Schumanns symfonische werken zouden gecomponeerd worden over een periode van tien jaar. Symfonie nummer 1 in 1841, de tweede zou een jaar later volgen. De derde volgde in 1850. Op deze opname van het Antwerp Symphony Orchestra o.l.v. niemand minder dan Philippe Herreweghe kunt u de nummers één en drie savoureren. Indien u nog niet wist welk kerstcadeau te kopen voor uw melomane oom of tante, is dit wel het moment. Dit is een opname waarbij u de ogen sluit en alle scènes van een landschap ziet passeren.
De eerste symfonie volgde vlak na Schumanns huwelijks met Clara Wieck, een huwelijk dat plaatsvond tegen de zin van zijn vader. Het is zo dat Schumann zijn meest geweldige muziek schreef in de vroege jaren na zijn huwelijk, iets wat zeker voelbaar is in dit werk dat getuigt van grote gevoelens van romantiek en zegening. Zo omschreef Schumann het zelf ook. “Deze symfonie heet me uren van pure zegen bezorgd; mijn dankbaarheid aan mijn beschermengel die ervoor zorgde dat ik alles met het grootste gemak en in korte tijd kon afwerken.” Er wordt gezegd dat Schumann slechts vier dagen nodig had om het werk te schetsen en drie weken om het uit te werken. Een werk dat groot zelfvertrouwen uitstraalt. Stevige assertieve blazers wijzen hierop. Mooie verwijzingen naar natuurtaferelen zijn voelbaar. Iets waar men de componist ook voelt als man van het Lied. Alsof men woorden kan horen binnen een orkestpartituur. Prachtige uitvoering.
Schumanns derde symfonie werd voor het eerst uitgevoerd in Düsseldorf in 1851 en werd door de componist zelf gedirigeerd. Men hoort gelijkenissen naar Beethovens zesde symfonie. De inspiratie komt echter niet van het platteland zoals dat bij Beethoven het geval was, maar van een dag in het Rijnland met zijn vrouw Clara. Nog steeds zijn grootste liefde en inspiratiebron. Het is muziek die net als de eerste symfonie geen verhaal wil vertellen, maar sferen wil oproepen. Alsof Schumann ons wil laten baden in zijn verliefde gevoelens tegenover vrouw en natuurlijke omgeving. Men hoort op een gegeven moment tijdens de tweede beweging letterlijk de Rijn stromen. Prachtige muziek die tot de verbeelding spreekt. Dit maakt Schumann tot een van de grootste vertegenwoordigers van de Romantische symfonische traditie.
LPH040 http://www.outhere-music.com