Veelzijdig, dat woord is bij uitstek van toepassing op Thomas Oliemans. Als operazanger schopte hij het al tot de Metropolitan Opera in New York. Als liedzanger zingt hij net zo makkelijk Franse chansons als liederen van Schubert, waarbij hij zelfs zichzelf op de piano begeleidt. Ook nu komt hij met iets bijzonders. Samen met de fameuze liedbegeleider Malcolm Martineau voert hij Die schöne Magelone van Brahms uit, helemaal vervlochten met de cyclus Liederkreis van Schumann.
Johannes Brahms schreef Die schöne Magelone in 1861 op teksten van Ludwig Tieck. Het melodrama, oorspronkelijk met gesproken teksten, is het verhaal van ridder Peter die verliefd wordt op de schone Magelone en vele avonturen beleeft voordat de twee werkelijk herenigd kunnen worden. De vijftien liederen lijken qua sfeer op elkaar. Door de afwisseling met de twaalf liederen uit Schumanns Liederkreis, die werken als een soort commentaar, krijgt Brahms’ cyclus nieuwe betekenis.
(bron: muziekgebouw.nl)
Oliemans begon in zijn jeugd mee te zingen met Franse chansonniers van wie zijn vader platen had.
Hij studeerde aan het Conservatorium van Amsterdan en zong grote rollen in opera’s als La bohème van Puccini en Aufstieg und Fall der Stadt Mahagonny van Kurt Weill. Ook stond hij in nieuwe opera’s en trad hij op in de operahuizen van Genève, Madrid, Tokio, Parijs, Toulouse en Berlijn, en bij de festivals van Aix-en-Provence en Salzburg
In het Koninklijki concertgebouw was hij al vaak te gast, onder meer met de drie grote liedcycli van Schubert, eveneens met Malcolm Martinieau.
(bron: Wikipedia)
Het probleem met Brahms Schöne Magelone is dat het nooit de populariteit van Schuberts Winterreise of Die Schöne Mümmerin heeft bereikt ondanks het een onmiskenbaar meesterwerk is. Daar heeft Oliemans willen verandering in brengen. Volgens Oliemans kan men lang discussiëren over het hoe of waarom, maar de beste manier is om zelf een betekenisvolle opname te maken.
Kritieken in het verleden waren dat de cyclus te moeilijk zou zijn om te volgen qua verhaal en dat sommige liederen extreem kort of lang zijn tegenover anderen. Het wordt dan ook meer als kamermuziek bestempeld dan als volwaardig lied. Brahms zelf beweerde dat hij eerder dan Tiecks roman te volgen, zelf een invulling heeft willen geven aan iedere gedicht afzondelijk, helemaal zoals hij het zelf voelde. Heel eigenzinnig dus.
In plaats van een volledig verhaal, is de cyclus dus eerder een geheel aan gevoelens en overpeinzingen die elk als een gevoel apart kunnen beschreven worden. Kleine gevoelensschilderijtjes in een grote tentoonstelling samen. En zo hebben Oliemand en Martineau het geheel dan ook geïnterpreteerd. Zoals de componist het bedoeld heeft. De enige manier om met een terecht volwaardig en geslaagd product naar buiten te kunnen treden.
Niet te ontbreken in de platenkast van de liedliefhebber!
Linn Records CKD693 http://www.outhere-music.com
Van deze opname is spijtig genoeg geen beeld- of online videomateriaal beschikbaar. Toch trakteren we graag op een ander stukje van beide muzikanten samen.