Nieuw werk voor orkest, altijd een spannende ontdekkingstocht doorheen geluid. Ook was het ingebeelde notaboek van componist Heiner Goebbels betreft. Zijn werk en gelijknamig album House of Call is vooral gebaseerd op het werk van John Cage.
Op dit album vindt u Heiner Goebbels’ orkestcyclus, A House of Call, onder leiding van de Namibisch-Amerikaanse dirigent Vimbayi Kaziboni. Een spel van vraag en antwoord. In zijn werk gebruikte Goebbels opnames van zijn reizen en archiefonderzoek aangevuld met vervormde geluiden van gesproken woord en liedjes uit verschillende culturen (waaronder Namibië, Armenië, Iran en Colombia), waarvan sommigen nog tekenen vertonen van de racistische en koloniale omstandigheden die de artiesten ervoeren. Het betreft een cyclus van roepen, invocaties, gezangen, gebeden, spreekgedeelten, gedichten en liederen. Het is niet het orkest dat aanroept, maar dat wordt geconfronteerd met stemmen die alle richtingen uitgaan, van beamen tot tegenspreken. Iedere stem spreekt zijn eigen taal met plaats voor eigen literatuur en rituelen.
Het stuk van Goebbels belicht de verhalen van deze mensen door middel van een ongelooflijke geluidsreis die het ritueel van een orkestconcert verstoort: de dirigent staat niet langer in het midden van het podium; muzikanten bewegen zich vrij tijdens de voorstelling en het publiek wordt volledig ondergedompeld in deze unieke klankwereld vol met de stemmen van deze kansarme en ontheemde mensen. Het zal interessant zijn om te zien hoe men de Royal Festival Hall transformeert bij het uitvoeren van dit stuk bij de Britse première op 25 maart 2023.
In de negentiende eeuw was House of Call een Engelse term die verwees naar een publieke ruimte waar men dagwerkers kon inhuren. Zo ook werkt Goebbels met vele verwijzingen die hij oproept naar ander bekend werk of bekende muzikanten die hem inspireerden. De cyclus bestaat uit vier delen. Het eerste deel is een antwoord op het orkestwerk van Pierre Boulez. Het tweede deel gaat uit van een ruwheid, die verwijst naar de menselijke stem. Als een contradictie op het eerste deel. Het derde deel verwijst naar de opnametechnieken van het begin van de twintigste eeuw en geeft die eerste geluiden weer. Hier wordt ook verwezen naar het koloniale verleden van Duitsland en mistoestanden. Het vierde deel buigt zich over het aspect taal, ritmes en gezangen. We horen een stukje ritueel gezang en uiteindelijk enkele zinnen van Samuel Beckett.
Een spel van stemmen en indrukken die mekaar en het orkest bevragen, bekampen, dialogeren en soms zelfs wild ageren. Feiten, miskenningen, opstand, actie reactie. Een stuk van vele stemmen, indrukken en geluiden. Het meer binnen het minimale. Dit twee CD’s lang uitgevoerd door het Ensemble Modern Orchestra.
ECM New Series 2728/29 http://www.outhere-music.com