Het leven van Paul Hindemith werd overheerst door de eerste en tweede wereldoorlog, zoals bij de meeste mensen die geboren werden tijdens het fin-de-siècle. Het zorgde voor een extra bewustzijn, dat vooral bij de kunstenaar naar boven kwam. Zo ook verging het Hindemiths werk. Van vrij romantisch, ging hij de experimentele toer op tussen de twee oorlogen in. Hij volgde de stroom van het expressionisme, dat tegen het overdreven gevoelige inging.
Gezien zijn vrouw van Zwitserse afkomst was, wilde hij haar naar ginds volgen. Het werd door haar joodse roots uiteindelijk een vlucht naar Amerika, waar hij voornamelijk als altviolist, en speler van de zeldzame viola d’amore aan de bak kwam. Toch wist hij het door zijn stevige academische achtergrond tot professor te Yale te schoppen. Uiteindelijk keerde hij terug naar Europa. Hij op achtenzestigjarige leeftijd sterven te Frankfurt Am Main, Duitsland.
Wat voornamelijk vernieuwend was aan zijn stijl, was dat hij thema’s als seksualiteit en parodie niet schuwde en het allemaal zeer fijnzinnig op de culturele kaart wist te plaatsen, binnen een compleet nieuwe stijl.
Oorspronkelijk was het werk, de Symfonie Mathis der Maler een opera-uitvoering over het leven van schilder Matthias Grünewald (1470-1525), een verhaal rond de Duitse boeren-oorlog en reformatie. Zijn voornaamste inspiratiebron waren schilderijen van Grünewalds hand die deel uitmaakten van het altaar van Isenheim.
Met deze opera probeerde Hindemith te verwijzen naar de gebeurtenissen van de twintigste eeuw. De opera werd niet in Duitsland zelf opgevoerd, gezien Hindemiths muziek er door de nazi’s verboden werd. In 1938 ging de opera wel in première te Zürich.
De symfonie die Hindemith in 1934 publiceerde, bestond net als het altaarstuk uit drie grote delen en kende uiteindelijk een veel groter succes dan de opera zelf.
- Engelkonzert (ouverture)
- Grablegung (tussenspel voor het laatste tableau)
- Versuchung des heiligen Antonius (orkestreprise van de scène met Mathis’ visioenen uit het zesde tableau)
U hoort de integrale opvoering ervan op dit album van Naxos, uitgevoerd door de Wiener Singakademie, en het ORF Vienna Radio Symphony Orchestra o.l.v. niemand minder dan Marin Alsop.
Trotse muziek, met unheimliche accentjes. Imposant strijdvaardig gespeeld en vooral gezongen, gefundenes Fressen voor iedere koperblazerfan.
NAXOS 8.574283 – http://www.outhere-music.be