Deze opnamen bevatten de blik op twee feestelijke gebeurtenissen uit het Dublin van de eeuwwisseling naar de achttiende eeuw; de eeuwfeesten van het Trinity college en de verjaardag van koningin Anne. De aanwezigen op deze evenementen waren vooral protestantse elite. De bevolking stond in met de logistieke invulling zoals vuurwerk en belgerinkel.
Trinity college werd in 1592 opgericht door Elizabeth I. Elke eeuw opnieuw werd de stichting gevierd met gebed, lezing en muziek in de namiddag. Zo werd er gevraagd een werk te schrijven aan de poëet Nahum Tate, wiens tekst – een ode aan het college – later door Henry Purcell op muziek zou worden gezet. Naast de stemmen, werd de muziek ingevuld door strijkers, een paar blokfluiten en continuo (klavecimbel). Hij kende de uitvoerders niet en was ook niet aanwezig op de uitvoering zelf.
Great Parent, hail zou gezongen zijn door de leden van het koor van de Christ Church Cathedral. Op de partituur staat aangegeven dat het in 1693 zou uitgevoerd zijn in de kathedraal zelf, terwijl in de archieven van de kathedraal hier niets over terug te vinden is.
De tweede componist die terug te vinden is op deze opname is Johann Sigismund Cousser (1660-1727). Het was gebruikelijk om een ode aan de koningin te schrijven voor haar verjaardag. De reden waarom de keuze op Cousser viel, was omdat hij aangesteld was als hofcomponist en muziekmeester aan het hof in Dublin Castle. Op de twintig jaar dat hij er zou werken, schreef hij een twintigtal van die odes. Deze serenatas en cantates waren zo populair dat ze verspreid werden aan andere Europese hoven om er gebruikt te worden om verjaardagen op te luisteren.
The Universal Applause of Mount Parnassus is een van de drie enige van zijn werken die de tand des tijds overleefden. Het stuk bevat vocale partijen voor negen sopranen en opent met een ouverture in Franse stijl. Na een aantal recitatieven en aria’s is er plaats voor een instrumentaal deel voor twee hobo’s en fagot. Enkele passages zijn geïnspireerd op zijn Duitse opera Erindo, die in 1694 in Hamburg in première ging.
Cousser en Purcell (die reeds overleed in 1695, tien jaar voor Cousser Engeland zou bereiken) hebben mekaar nooit ontmoet. Toch was Cousser heel erg op de hoogte van de status die Purcell in Engeland genoot. Hij verzamelde een groot deel van Purcells werk en nam het later mee naar Duitsland om het daar ter introduceren bij het grote publiek.
Dit album is een tijdsdocument om van te genieten als bij een betere kostuumfilm. Laat u zich vooral onderdompelen in de feestelijke sfeer van het Dublin van toen dankzij het Irish Baroque Orchestra.
LINN – CDK685 – http://www.outhere-music.be