Will Joseph Cook maakt muziek waarvan je gaat lachen. Het is het derde album van de Britse indie-pop artiest, Every Single Thing, dat ons verrast als regelrechte bundle of joy. Fijne verrassende effecten, beetje old school melodieën overgoten met fijne ritmes typeren deze zonnige plaat. De opnames voor het geheel gebeurden trouwens onder de Mexicaanse zon.
Het is allemaal nogal vrij eigenzinnig van start gegaan. Ik wilde gewoon iets maken waar ik mezelf beter door zou gaan voelen en wilde het als een virus doorgeven aan de luisteraar. Ik ben een optimistische persoon. Zelfs de pandemie was voor mij een heel goed ding. Ik raakte opnieuw verbonden met mijn inner circle en was creatiever dan ooit.
Ik schreef de songs thuis, very old school, met een elektrische gitaar tijdens de lockdown. Het was een fijn cocon-gevoel. De stress kwam er echter pas toen ik met mijn partner in crime Eric Radloff en produces Matt Parad begon te facetimen om alles kort te sluiten. Je kunt niet geloven hoeveel tijd daarin kroop. We besloten mekaar dus ergens in het midden tussen LA en Groot Brittannië te ontmoeten. Die plek werd Mexico. We gooiden al onze spullen bij mekaar in een appartement, waardoor er een fijne energie vrijkwam en waardoor we konden werken zonder druk. Het voelde lekker basic en ouderwets.
Ik heb veel van wat ik de voorbije jaren meemaakte in het album verwerkt, maar alles op een happy manier. Ik heb een relatiebreuk gehad en nog wat problemen. Toch wilde ik me kunnen verwonderen over kleine leuke dingen. Gewoonweg het beste in iedere situatie zien. Dat wil ik echt in mijn teksten weergeven. Een hint om het heden te koesteren en niet altijd achterom te kijken. Ook in het geluid vertelt eigenlijk hetzelfde verhaal. Soms verandert er iets heel klein in het geluid, waardoor het de aandacht trekt. Voeg hier of daar wat piano of drums toe en je verhaal verandert. Ik zie instrumenten als stemmen.