Joshua Redman – Still Dreaming

by Klaas Chielens

How is it that through music we both find and lose ourselves?

Joshua Redman

Saxophonist Joshua Redman is op 5 oktober, als lid van de band James Farm te gast in Bozar in Brussel. Op zijn laatste album, Still Dreaming, brengt hij hommage aan zijn vader, Dewey Redman, tenor saxophonistin de band Old and New Dreams.

Still Dreaming

Still Dreaming verwijst naar de naam van de band waarin Dewey Redman, de vader van Joshua Redman, actief was in de jaren zeventig en tachtig met als andere muzikanten cornetist Don Cherry, drummer Ed Blackwell en bassist Charlie Haden. Ze speelden in de Free Jazz stijl van Ornette Coleman (van wie overigens ook een nummer op Still Dreaming werd opgenomen. )

Still Dreaming heeft als muzikanten behalve Joshua Redman ook Ron Miles op cornet, Brian Blade op drum en Scott Coley op bas. Het bevat 8 tracks waarvan 6 van band members en twee die terug grijpen naar de Old and New Dreams stijl, eentje van Ornette Coleman zelf en eentje van de hand van Charlie Haden.

De Muziek

Het album begint energetisch met New Year. De wisselwerking tussen Redman en Ron Miles op Cornet klinkt ogenschijnlijk eenvoudig maar is van een erg technische virtuositeit. Ook de heerlijke ritmespelletjes van Blade en Coley zijn knap zonder daarom technisch gefingeerd of vergezocht te lijken. De tweede track, Unanimity, begint, zoals de titel kan vermoeden met Redman en Miles die dezelfde melodielijn samen spelen; enkele maten samen om daarna de bas en de drums erbij te krijgen die hen begeleiden en wat opjagen; ze nemen achtereenvolgens een solo voor hun rekening (Redman & Miles) begeleidt door de ritmesectie op bas een drums. Dit nummer swingt met een zekere opgejaagdheid.

Haze and Aspirations is al vanaf de eerste noten anders. Het begint met een erg trage baslijn en komt nooit erg snel uit de hoek, wat ook niet hoeft; de slow jazz van dit nummer is heerlijk genieten en de afwisseling ten opzichte van de eerste twee nummers toont de artistieke diversiteit van de groep aan. It’s Not the Same start met een swing deuntje op bas waar de saxofoon van Redman een bijna zonnige ondertoon bij vinden. Het geheel doet mellow aan. Ook dit nummer brengt je eerder terug naar een jazz-club sfeer waar een combo rustig zit te spelen; wat zeker geen pejoratieve bijklank hoeft te hebben. Blues for Charlie is een ode aan Charlie Haden. Hoewel je zou kunnen verwachten dat de bas dan prominent in beeld komt is niets minder waar. De saxofoon van Redman is duidelijk hét instrument waarop de hulde wordt gebracht; in afwisseling van en in duet met de cornet van Miles. Zelfs de solo van de bas is eerder beperkt en ingetogen; hoewel ik de rol van Scott Coley in dit nummer geenszins wil minimaliseren; alles draait om de baslijn en de variaties daarop. Playing is het laatste zelf gecomponeerde nummer. Het doet zijn naam alle eer aan en is een bruisend stukje muziek waar het vakmanschap van alle spelers uit blijkt.

Het voorlaatste nummer, Comme Il Faut, is een nummer van Coleman waarbij opnieuw de sax en cornet de leiding nemen en het thema op alle manieren uitpuren. Soms ingetogen dan weer schreeuwerig, alle aspecten worden belicht. Afsluiten gebeurt met “The Rest”, en daarmee klokt de plaat af op iets minder dan 40 minuten waardoor ze nog perfect op vinyl is uit te brengen.

Luisteren

Details:

Artiest(en): Joshua Redman
Releasedatum: 25 mei 2018
Label: Nonesuch
te koop via itunes, bol.com of bij de betere platenzaak.

Misschien houdt u ook van:

Wij gebruiken cookies om onze website en de inhoud er van te optimaliseren. Akkoord