Met Border Guards brengt Katleen Scheir, frontvrouw van The Golden Glows een intimistische verzameling van zelf geschreven nummers. Ze laat ons binnen in haar gevoelsleven en zingt oprecht. We kijken naar haar zieleroerselen, voorbije angsten en pijn maar ook naar hoop en doorzettingsvermogen.
Wat een plaat. Al twee weken dwaalt Border Guards door het huis. Het werd een ochtend plaat, een plaat voor onderweg om even de drukke trein-coupé uit te sluiten en zelfs ’s avonds werd teruggegrepen naar dit album. Het is een plaat die je aangrijpt en die je het liefst een knuffel zou willen geven. Katleen Scheir verwerkt op muzikale wijze het verlies van haar moeder, waar rechtstreeks naar verwezen wordt in enkele nummers, maar het is meer dan dat. Meerdere fases worden afgesloten en Katleen Scheir maakt tabula rasa met het verleden om herboren door te gaan, herrijzend uit haar as, die toch nog wat aan haar blijft kleven.
Muzikale variatie
Haar proberen vast te pinnen op een bepaalde stijl is onbegonnen werk; het is folk, jazz, neigt bij momenten naar americana en heeft een algemene melancholische toon maar zonder dat het potsierlijk of overdreven is; het is geen pastiche van druilerigheid maar een intiem gevoel alsof je samen zwijgzaam , of zacht pratend, door de regen stapt.
Katleen Scheir kan met veel verschillende artiesten vergeleken worden; niet enkel doet ze denken aan Joni Mitchell maar op andere momenten klinkt ook een zweem Tori Amos door en zelfs de Belgische band Madou, met Vera Coomans, is hier en daar niet ver weg. Mocht de stem van Katleen Scheir ietwat ruwer zijn dan hadden we zonder meer een Nederlandstalige Marianne Faithfull beet.
Back to my Isle opent het album op een rustige manier. Eén voor éen worden de instrumenten toegevoegd bij de breekbare maar zelfzekere stem van Katleen Scheir. Wanneer alles samen komt doet het denken aan bands zoals Moriarty. Het hele album is gedrenkt in een melancholie en we kunnen de zangeres zonder moeite inbeelden in een speak-easy in de jaren 20-30 theater zien staan; rokerig en jazzy; stiekeme speak-easy; alles klein en intiem en gezellig maar op geen enkel moment saai.
De eerste singel uit het album is “Out of the comfort zone“; een van de meer melancholische momenten op deze plaat. Het start dromerig maar wordt meer up-tempo; ook hier weten piano en trompet mooi te accompagneren en samen met de bas zelfs een klein muzikaal intermezzo te voorzien..
Totaalpakket
De begeleiding werd voor dit album gedaan door Martine de Kok op piano en accordeon; dit laatste instrumenten uiteraard heel erg geschikt om weemoed op te wekken maar spaarzaam gebruikt; Lotte De Blieck (bas) legt de juiste accenten – heerlijk bij “I know your planet” en Hans Dockx drumt het geheel aan elkaar.
Daarnaast hoor je op het album bijdragen van trompettist Jon Birdsong (Black Flower, Beck, Jan Swerts), gitarist Geert Hellings(Guido Belcanto, Jim White), zangeres Nel Ponsaers (The Golden Glows, Stef Kamil Carlens), violist Toon Dockx (And They Spoke in Anthems), celliste Charlotte Vavourakis , trombonist Maarten Scheir (Ambrassband) en de Italiaanse Grammy-genomineerde mondharmonicavirtuoos Fabrizio Poggi (Garth Hudson, Robert Plant, The Blind Boys of Alabama). Stuk voor stuk ras-muzikanten dus die zorgen voor het warme en intieme geluid waarbij Katleen Scheir centraal blijft staan.
Het album wordt gereleased op 6 december met een concert in de Rataplan te Antwerpen. Meer details hier onder.
Volgende data:
- Album Release: 6 december: Rataplan – Antwerpen
- 15 december: De Oude Pastorij – Essen
- 21 december: Barzoen – Turnhout
Het album is verkrijgbaar bij de betere platenhandel alsook bij:
Boekingen via Salmon Bookings