De in Polen geboren Mieczysław Weinberg ontsnapte twee keer aan nazi-invasies en vestigde zich uiteindelijk in Moskou, waar hij meer dan 30 jaar lang de beste muzikale vriend van Sjostakovitsj was. Als componist van 26 symfonieën, zeventien strijkkwartetten en zeven opera’s was hij ook een meester van de solo strijksonate, een genre dat niet door Sjostakovitsj werd aangeraakt en weinig werd gecultiveerd in de Sovjet-Unie. Zijn vier sonates voor cello solo werden gecomponeerd tussen 1960 en 1985 en bevatten enkele van zijn meest geconcentreerde en poëtische inspiratiebronnen.
Mieczysław Weinberg (1919-1996) was een componist die een leven van extreme wilskracht heeft bewezen, met daarboven een sterk gevoel van rechtvaardigheid. Als er een componist is die niet bij de pakken bleef zitten, was hij het wel. Vandaar de sterke expressiviteit in zijn muziek. Na zijn ontsnapping aan de nazi’s in Polen en vervolgens Wit Rusland, kwam hij in Moskou terecht, waar hij zich meteen wist te bewijzen als vaste waarde onder de sovjetcomponisten, hoewel het antisemitisch gevaar zich ook snel daar zou beginnen manifesteren.
Het was niemand minder de Dmitri Sjostakovitsch die zijn bijzonder talent voor kamermuziek meteen opmerkte, toen hij de jonge componist onderwees. Weinberg zou in tegenstelling tot zijn leermeester, die slechts twee pianosonates afmaakte, maar liefst 29 sonates schrijven.
Als eclectische en vernieuwende cellist heeft Mario Brunello een van de breedste repertoires, die varieert van barok tot hedendaagse muziek. Na vijf albums gewijd aan het opnieuw bezoeken van de 18e-eeuwse meesters, en in het bijzonder Bach, met behulp van de violoncello piccolo, keert Brunello terug naar zijn kostbare “Maggini” om deze mijlpalen van de celloliteratuur uit de tweede helft van de 20e eeuw te laten zien:
Een muziek die me meteen aansprak, een overweldigende kracht die je meteen – bij het lezen, bestuderen en dan beetje bij beetje uitvoeren – boeit, met als gevolg dat je daarna bijna bijna niet meer zonder kunt.
Diepe, koppig zelfzekere klanken.
Arcana – A559 http://www.outhere-music.com