Twaalf jaar geleden richtten drie jonge beloftevolle Belgische muzikanten een trio op. Hun absolute prioriteit werd de uitvoering van Belgisch werk, zowel uit het verleden als hedendaags. Toen ze in 2016 hun debuutalbum Timelapse op de markt brachten, eveneens bij label Et’cetera, bleek ook vanuit de hoek van onze componisten hoeveel nood er was aan een eigen stem. Een jaar eerder namen ze Wilfried Westerlincks Mockingbird op, waarop samenwerkingen volgden met Pieter Schuermans (Chaotic Pulse – Pulsating Chaos – 2021) en Fingerprints 1 en 2 (i.s.m. Klara en het Flanders Arts Institute).
Het is ook een bijzondere opstelling. Daarvan zijn saxofonist Kurt Bertels, violist Nicolas Dupont en pianist Bert Koch zich ten volle bewust. Door de jaren heen ontstond er een vertrouwensband. Niet alleen met de componisten, maar vooral ook met het publiek. Kugoni is vernieuwend. Ze zorgen steeds voor een ontdekking. Geen concert zonder nieuwe composities. Daarnaast hebben ze hun heel eigen geluid, dat ze ook graag laten ervaren via gekende stukken.
Wie hen van bij het begin volt, zal van dit album een bijzonder warm gevoel krijgen. Driemaal thuiskomen dus. Ten eerste zoals we al aanhaalden is er de herkenbare factor. Muziek van Astor Piazzolla bleek doorheen de jaren een ongelooflijke match met hun muzikale opstelling. Voor dit album gaan ze nog een stukje verder. De Five Pieces van Dmitri Shostakovich klinken bijzonder diep dankzij de inzet van de saxofoon. En toch gaan de typische lyrische vioolklanken en de emotionele impact van de piano niet verloren. Een fijne ervaring.
Er zijn ook echt lijfstukken van het trio, zoals Warakun van Ward De Vleesschouwer of de Habanera van Jan Dacadt (1914-1995). De Musette van Jan Van Landeghem (geb 1945) hoorden we ook graag terug. Nieuwe stukken mijn fijne titels zoals de Pannenkoeken van Benjamien Lycke (geb 1989). Een verwijzing naar de vaste waarde die ze zijn geworden binnen ons muzieklandschap, net zoals de pannekoeken waarop we als kind zaten te wachten deel uitmaken van onze traditie. Een speelse, maar letterlijk hartverwarmende vergelijking – en trouwens dito compositie.
Componisten van bij ons genoeg die het bevestigen op dit album (Victor Herbiet, Paul Steegmans, Tim Mulleman,…). Maar ook buitenlands componisten zien en horen hun muziek graag uitgevoerd worden door het trio. Het zeer intieme wiegenlied van Nimrod Borenstein bvb. Of de Two Pieces van de Armeense componiste Kristina Arakelyan.
Over dit album hangt een sfeer van warme berusting. Een statement van wie we zijn, maar zonder agressieve druk. Natuurlijk, logisch, vanzelfsprekend, persoonlijk warm. Muzikanten van bij ons komen thuis bij hun meesters, hun muziek en hun publiek.
Een concert in een doosje.
Et ‘cetera Records – http://www.outgere-music.com – http://www.kugonitrio.be