Kunst is vrij, muziek is vrij. Het is die wereld waar we ongedwongen onze gevoelens visueel en/of auditief kunnen weergeven en verder geleiden. Palmaressen zijn indicatoren, maar vaak woorden zonder voelsprieten. Terminologie doodt vaak het gevoel door het ongedwongene in een hokje te willen vangen om het vervolgens een naam te willen geven. Die naam leidt dan tot de beperking van de gouden kooi. Kan men een mooie vogel die niet mag vliegen nog een vogel noemen? Deze gedachte in het achterhoofd houden tijdens het creëren van nieuwe klanken, brengt een dialoog op gang. Deze dialoog werd door de leden van Down The Track vastgelegd in hun album Landscapes.
Cellist Pieter Hulst, (alt)violist Wouter De Belder en pianist Jacques Motmans hebben elk een totaal verschillende muzikale background – van regisseur bij De Munt, open minded cross-over-componist en gedreven autodidact. Drie muzikanten met drie vijjvers om noten, gevoelens en atmosferen uit te vissen; het kan enkel maar aanvullend zijn. Less is more, geen boekjes vol grote woorden en cv’s bij deze schijf. De muziek moet alles zeggen en dat doet ze ook.
Landschappen van emotie en momenten, schetsen van landschappen en vergezichten, het landschap van die zondagochtend wanneer je verse koffie ruikt; al deze indrukken en ervaringen bereiken de zintuigen van de luisteraar pretentieloos en ongedwongen – minimalistisch meer. De indrukken zijn folk-achtig, reflectief en lieflijk. Irritatie en scherpe geluiden worden vermeden, dit is uw cocoon-moment. Het is zo’n beetje als het spreekwoord over de 50 woorden die Eskimo’s voor sneeuw hebben, of bedoeïenen voor zand. Geen allegaartje, maar een goed parfum-recept; een weldoende explosie van stijlen, die zacht overkomt en waarbij het opgeroepen plaatje klopt en wordt geabsorbeerd door de gebruiker.
Landscapes – Down the Track – 2019 High Hat Records
Contact: Pieter.Hulst@gmail.com
Teaser: https://music.youtube.com/watch?v=tVCj-fQFev4&list=RDAMVMtVCj-fQFev4
