**** Violist Nicolas Dupont (*1992) kennen we vooral omwille van zijn voorliefde voor onze eigen Belgische (hedendaagse) componisten. Samen met saxofonist Kurt Bertels en pianist Bert Koch vormt hij het Kugoni Trio – die vorig jaar nog een Gouden Label Jong Talent ontvingen voor hun project & album Timelapse.
Hij studeerde in Parijs en speelde onder andere bij het English Chamber Orchestra. Zijn partner in crime voor dit project rond de Tsjechische componist Leoš Janáček (1854-1928) is de Italiaanse pianist Giulio Potenza (1990). Zijn domein is voornamelijk de romantiek. Net zoals Dupont speelde hij uitgebreid in het Verenigd Koninkrijk. Daarnaast is voor Potenza Noorwegen ook een belangrijke stopplaats aangezien hij er een duo vormt met Oda Voltersvik –Volt & Potenza Duo.
Dit album is een mooie verzameling van werken die op chronologische volgorde verschillende periodes uit het leven van de componist weergeven. Er is daarbij gedacht aan een mooi evenwicht tussen piano en viool. Er worden zowel solo als composities voor duo gekozen.
Het album vangt aan met de Dumka voor viool en piano. Deze werd omstreeks 1880 geschreven wanneer Janáček in Leipzig en Wenen studeerde. En daar hoort men onmiddellijk iets nieuws. Er kwam een heel lyrische toets naar voor, jawel zelfs wat Boheems. Nog meer zelfs, het houdt heel het album lang aan. Dupont flirt met de hoge tonen en laat zijn viool huilen. Een totaal nieuw facet toch wel dat deze muzikant met zielskracht beheerst. Het is muziek die je wil drinken. En toch, toch zit er de typische signatuur van Dupont in, vooral dan tijdens de Houslova Sonata helemaal aan het einde van het album, vooral dan tijdens de twee laatste bewegingen – Allegretto en Adagio. Het is dan ook laat werk uit 1914 en sluit perfect aan bij het hedendaagse repertoire waarmee velen Dupont identificeren. Het mooie is dat het Adagio ook enkele lieflijke stukjes kent, die trouwens ook door de piano – Potenza dus – worden overgenomen en dan weer even gebroken worden door de viool. Het bouwt een spanning op dat iets weg heeft van een aangenaam spelletje met een mens zijn gevoelenspallet. Men valt van ontroering in actie en ontwaken. Soms doet net het zachte je ontwaken. Zoals een zonsopgang.
Potenza lijkt ook wel heel andere horizonten te verkennen met dit album. De Zdenka uit 1905 heeft elementen die soms wel wat aan oude muziek laten denken. Het geef een heel andere kijk op Leoš Janáček en de interpretatie van zijn muziek. In de sonata From the Street in E flat minor uit 1905 legt hij dan weer drie verschillende facetten van zichzelf als muzikant, maar ook van interpretatie van het werk bloot. Het heeft iets melancholisch, iets lichtjes dreigend maar manifesteert zich toch steeds weer dromerig – vooral tijdens de eerste beweging. Het dromerige en de sfeer van de romantiek weet hij mits er de nodige dieptes in te leggen en vol te houden tijdens In the Mists. Hij geeft het stuk een deel optimisme, waar de meeste pianisten het donker benaderen. Het is dan ook geschreven tijdens een zeer donkere periode uit de componist zijn leven; een ongelukkig huwelijk en de dood van zoon Vladimir en dochter Olga. Potenza legde licht en hoop in de muziek. Het is niet omdat er mist hangt dat er geen licht door zou mogen schijnen tenslotte.
Last but not least dient nog toegevoegd te worden dat dit album werd opgenomen op een Steinway and sons uit het sterfjaar van de componist – 1928. Dupont speelt op een viool – een Giuseppe Petrazzini, Milaan – uit 1920.
Fan van Leoš Janáček? Dan moet u nu even snel een aankoop doen. Zijn humeur is er namelijk flink op vooruitgegaan dankzij deze heren.
- WAT: Leoš Janáček: Violin and Piano Works
- WIE: Nicolas Dupont & Giulio Potenza
- UITGAVE: Da Vinci Classics C00019