Rin betekent “geheim” in het Bretoens en is het derde album van Monolithe Noir. Rin zit vol Bretoense idiomen: Finvus, Askre, Balafenn, Brik. Een plaat die op zoek gaat naar atmosferen en texturen, als in een landschap. Een nieuwe wind na het vorige album Moira. Het doorbreken van barrières, focussen op beweging en het hebben van plezier van het maken van die nieuwe plaat. Een album vol rijke nuances.
De Bretoense Brusselaar vertelt:
Het was allemaal een speciaal gegeven, vooral omdat dit het eerste album was dat ik niet alleen maakte, maar in samenwerking met bassist en synthesizerspeler Yannick Dupont, wat er voor zorgde dat er een meer live staartje aan het album zit. Het was allemaal wat aftasten gezien we mekaar vlak voor de pandemie leerden kennen, maar uiteindelijk groeiden we instinctief naar mekaar toe.
Iedere plaat is opnieuw het resultaat van research. Veel artiesten weten niet meteen waarheen in het verhaal. Ikzelf had de gewoonte om veel te experimenteren met elektrische muziek. Ik ben gaan spelen met de intervallen waarmee Yannick uitvoerde. Ik knipte en plakte tot het plaatje in mekaar paste en een heel nieuw product was. Ik hou er niet van wanneer een plaat op de vorige lijkt, maar ik wil wel tot een heel eigen resultaat komen. Ik mixte de plaat dus volledig zelf. Ik probeer ook trouw de blijven aan het idee dat ik in mijn hoofd heb zitten. Het resultaat is er nooit ver naast.
Het geluid is dus meer live, meer akoestisch. Ik maakte ook zelf een draailier die je op het album kan horen. Hoe iets in mekaar steekt, boeit me mateloos. Het resultaat blijkt een soort van akoestische synthesizer te zijn.
Ik ben afkomstig uit Bretagne en woonde er tot in mijn twintiger jaren. Inmiddels woon ik acht jaar in België en voel me opnieuw connecteren, net door de afstand. Als in een gezond gemis. Mijn grootouders spraken echt Bretoens. Daar voelde ik wel een beetje een missing link en begon het te studeren hoewel ik hier niemand heb om het mee te oefenen. Ik hou van de Bretoense landschappen die heel erg overweldigend kunnen zijn, vooral de manier waarop men de natuurelementen ervaart. Het laat me beseffen wat mijn plaats is in het universum. Ik hou ervan om die sferen in mijn muziek te steken, alsof je de natuur via de klank kan aanraken. De wind die door de stenen giert, de textuur van het land. Ja, je mag mijn muziek gerust landschappen noemen.
Concertagenda in Vlaanderen
Kortrijk 13/9 – Het Wilde Westen
Eeklo 9/11 – N9