Monteverdi ’s tranen om de geliefde, ode aan het eeuwige liefdesvuur

by Knopskaya

In het Italiaans rijmt het woord “pianto”- huilen op “canto”- zingen. Hoewel het wat onlogisch lijkt om beiden samen te doen, vormen beide activiteiten de gemeenschappelijke noemer voor het karakter van de madrigalen uit  de zestiende en zeventiende eeuw.

De titel van dit album is volledig opgedragen aan het werk van Claudio Monteverdi en werd geïnspireerd op een illustere cyclus aan madrigalen uit zijn Sesto Libro (1614). Ze gaan over het verliezen van de geliefde, over de pijn die veroorzaakt wordt door het gehele proces. Er wordt zelfs expliciet verwezen naar de geliefde en diegene die hem of haar begeert.

Opdracht
Er wordt vanuit gegaan dat Monteverdi zijn eigen innerlijke melancholische gevoelswereld tentoonspreidde via zijn liederen. Bassano Cassola, muzikant aan het hof van Mantua verraadt in zijn geschriften meer over de afkomst van de liederen. Het was hij die Cardinaal Ferdinando Gonzaga, de zoon van graaf Vincenzo, informeerde over de muzikale toekomstplannen van Monteverdi. Origineel zou het om een collectie gaan die drie klaagzangen zou bevatten. Cassola verraadt in deze geschriften eveneens de naam van de auteur van de gedichten die op muziek zouden worden gezet. Het bleek om iemand uit Vincenzo’s hofhouding te gaan, graaf Scipione Agnello.  Hieruit kunnen we afleiden dat de cyclus geschreven was in opdracht. Hieruit kunnen we ook afleiden dat de klaagzang van de herder aan zijn nymf de werkelijke klaagzang was aan het adres van Signora Romanina, een pas overleden zangtalent. Heel Mantua zou om haar dood gerouwd hebben, wat het werk enkel maar kon populair maken.

Literatuur
De Sestina was de meest vooraanstaande vorm binnen de Petrarchische poëzie., bestaande uit telkend zes strofen met zes lijnen, met overeenstemmende rijmwoorden. Scipione heeft zichzelf bij deze cyclus echter enkele poëtische vrijheden toegelaten. Mogelijk was het deze vrijheid die de hersenen van Monteverdi zodanig prikkelde, dat het  tot een meesterwerk heeft geleid aan mysterieuze en diepgaande klanken. De rijmen werden dan wel weer nauwkeurig gekozen. Men kan er van uitgaan dat de schrijver de emotie van zijn woorden absolute voorgang gaf op de vorm wanneer noodzakelijk. De schrijvers lieten zich ook inspireren door de meest emotionele werken van dat moment en uit het verleden, zoals Tasso’s Gerusalamma liberata.

Eigenlijk is de Sesto Libro de hoeksteen van het vroege werk van Monteverdi, dat ontstond in Cremona en verder werd gezet aan het hof van Mantua. Zijn verdere leven en carrière in Venetië zouden nieuwe compositievormen in het leven roepen, zoals de Settimo en Ottavo libre. Tegen het einde van de zestiende eeuw zou men er nauwelijks nog de madrigalen van het prille begin in herkennen.

La Compagnia del Madrigale

Leven
Artistiek leider van het project dat tot deze fijne CD leidde is Daniele Carnovich, die zijn leven zowat aan het oeuvre van Monteverdi wijdde. Hij zorgde voor de perfecte afwerking op dit album. De exacte intervallen, de stiltes en de stemmen die wanneer ze niet magisch samenvallen, elkaar ondersteunen en zo een hele wereld van pure emotie tot bloei brengen. Een wereld waarin men de liefde mag bezingen, en treuren om verlies. Helemaal niet de pragmatische wereld van toen die maar al te vaak in de geschiedenisboeken terug te vinden was. Echte liefde voor een ander individu, voor een fantastische zangeres, van het kind voor zijn moeder, het brandend liefdesvuur. Ja, de vlam mag branden.

 

Lagrima d’Amante – de tranen van de geliefde – La Compagnia del Madrigale

Glossa – GCD 922810

http://www,outhere-music.be

 

Misschien houdt u ook van:

Wij gebruiken cookies om onze website en de inhoud er van te optimaliseren. Akkoord