Een album dat hoofs aanvoelt, vol oude muziek die het hart raakt. De stem van Deborah Cachet die gedijt op de klanken van Sofie Vanden Eyndes theorbe nemen u mee naar die andere wereld uit het verleden. Het is wegdromen naar de periode van de vroege Barok aan de Franse hoven.
Het was een periode waarin er binnenskamers met volle teugen werd gemusiceerd. In betere en adellijke kringen werd samengekomen om naar liederen te luisteren, begeleid op een snaarinstrument. Het was een intellectuele gelegenheid waar tijdens muzikanten, dichters en schrijvers het beste van zichzelf konden tonen. Er was ook een hiërarchie. De chapelle was verantwoordelijk voor liturgische muziek, waar de chambre voor de rest van de seculaire muziek aan het hof, tot opera toe. De koning kon genieten van extra persoonlijke muzikale traktaten op instrumenten van toen zoals ook luit, klavecimbel, gitaar en traverso. Het is de saloncultuur van toen waar deze opname zich op toespitst.
Van 1661 tot aan zijn dood in 1696 was Michel Lambert muziekmeester aan de koninklijke kamer. Als pedagoog en schoonvader van niemand minder dan Jean-Baptiste Lully, werd hij hoog ingeschat. Hij voorzag het repertoire van het hof met ruim 300 liederen, airs de cour, een populair vocaal genre met begeleiding van basso continuo, voornamelijk verzorgd door de theorbe. Er was plaats voor serieuze thema’s, pastorale thema’s, maar ook voor liefdesliederen. Het voornaamste doel was een soort van charmante elegantie aan boord te leggen, een atmosfeer die we zeer zeker in deze opname terug horen. Mooie ingetogen emoties, waar toch een zekere vreugde, een verlangen -zelfs bij klaagzang – van uitgaat samen met een nauwkeurige declamatie van de tekst. Zo bouwt het werk van Lambert ook op.
Tijdgenoot, componist en gambist Sébastien le Camus werkte voornamelijk het hof van Louis VIII en XIV liet eveneens een kleurrijk emotioneel gekleurd oeuvre na, met dramatische toetsen.
Marc-Antoine Charpentier houdt zelfs nog een beetje meer van drama en volgt de Italiaanse stijl. Charpentier was nooit verbonden aan het hof, maar bewoog zich wel in hogere kringen. Hij schreef slechts 30 airs, maar stuk voor stuk waardig binnen het genre.
Multi-instrumentalist Robert de Visée werd door Louis XIV uitgenodigd om de kroonprins op te beuren. Hij werd de persoonlijke pedagoog van de koning en zorgde voor het muzikale vermaak aan het hof tijdens o.a. diners. Er wordt zelfs beweerd dat hij de koning steeds letterlijk op de voet moest volgen met zijn gitaar. Hij schreef o.a. theoriewerken voor luit, theorbe en gitaar en stond aan de wieg van de volkse dansen van toen zoals de gigue, de allemande, de gavotte en de bourrée. Begrippen die niet weg te denken zijn uit de Franse barok.
Een album voor wie met het hart op de tong leeft en houdt van levendige expressie. Voorzien van teksten om de beleving extra intens te maken. Sfeervol en meeslepend. Kostbaar en precieus. Muziek waarmee wij graag onze dag begonnen.
Passacaille 1097 – http://www.outhere-music.com