Andreas Pevernage (ca.1542-1591) droeg zijn Livre troisième des chansons op aan edelman en kunstmecenas Antoine de Blondel, een man die van het goede leven hield. Met deze gedachte maakte het Utopia Ensemble hun opname van Pevernages liederen, motetten en madrigalen.
Wanneer men Pevernage opzoekt, wordt hij vooral herinnerd als koormeester van de Antwerpse kathedraal en als componist van een aantal beeldmotetten – werken in samenwerking met schilders en illustratoren en zo samen werden gepubliceerd- die beschouwd worden als meesterwerken binnen de oude Vlaamse cultuur. Toch schreef hij nog zoveel meer, zijn kwaliteiten en veelzijdigheid mag gerust naast namen staan als Orlandus Lassus en Clemens non Papa. Hij was bovendien zeer innovatief, door het introduceren van innovatieve spelingen die hij terug vond bij de Italiaanse madrigalen en die zeer goed te horen zijn. Het is zijn stijl en creatieve veelzijdigheid die u toch wel behoorlijk zal imponeren. Niet de zoveelste polyfone opname, met alle respect, maar iets nieuws uit de Oude Wereld.
Over zijn achtergrond weten we oorspronkelijk weinig. Pevernage moet in de buurt van Harelbeke, West-Vlaanderen geboren zijn en zijn opleiding is niet echt gedocumenteerd geworden. Hij moet rond Brugge en Doornik gehangen hebben vooraleer hij in Kortrijk benoemd werd als koormeester. Uit die tijd stammen acht motetten. Toch is hier ook enig mysterie rond gezien er tien jaar eerder motetten van zijn hond via een koopman Venetië hadden bereikt, waar ze door Antonio Gardano werden gedrukt.
Van Kortrijk zou hij even terug naar Brugge keren om uiteindelijk in 1585 in Antwerpen aangesteld te worden, waar Plantin enkele jaren eerder was begonnen met het drukken van polyfone partituren, hetgeen voor verspreiding van zijn composities zorgde, beeldmotetten in het bijzonder. Zo werden er een aantal verder verspreid door Johannes Sadeler – een toenmalig specialist in inscripties – in Frankfurt en Nürnberg. Nog tot drie jaar na Pevernages dood zou dit plaatsvinden.
Ook zijn Franse liederen kenden zulk succes dat Plantin ze met graagte drukte en internationaal verspreidde. In 1607 zou Phalèse zelfs een herdruk organiseren. Kortom, Pevernage was hot, zowel bij de betere bevolking als bij de geestelijken. Hij zette de mooiste gedichten van toen op muziek en het publiek lag aan zijn voeten.
En dat moest je in die tijd maar doen, dat evenwicht tussen liefde, lust en geestelijke noodzaak vinden en er een universeel publiek mee bekoren. Velen slagen er vandaag nog niet in. Een beetje muziek voor de toekomst uit het verleden, uitgevoerd binnen de juiste gedachtegang.
Ramée LC13819 – http://www.outhere-music.com