**** Op het eerste gezicht lijkt de cd van de Amerikaanse – in Nederland residerende – violiste Sarah Kapustin een vreemd samenraapsel van muziek uit verschillende tijdperken en van verschillende stijlen. Béla Bartók, Johann Sebastian Bach en de hedendaagse David Fulmer komen aan bod. Maar zelfs wanneer een minder geoefend oor deze schijf oplegt, valt er meteen een gemeenschappelijke noemer op. Laat ons even de vinger op de schoonheidsvlek leggen.
Men kan er bijna zeker van uitgaan dat Sarah Kapustin met deze cd wat heeft willen bewijzen of losmaken. Haar opzet is prima geslaagd; de melomaan is aangenaam verrast, de liefhebber wordt gezond nieuwsgierig. De eerste compositie op dit album is de Sonate voor Viool in drie bewegingen uit 1944 van de Hongaarse componist Béla Bartók (1881-1945). Kapustin laat haar viool onmiddellijk solo de juiste sfeer zetten. U kent het wel, het gevoel dat u krijgt wanneer de strijkstok de snaren raakt bij een goede opvoering van de befaamde Chaconne van Johann Sebastian Bach (1685-1750).
Laat ons dit als uitgangspunt gebruiken. Bartók zelf was oorspronkelijk pianist, maar verdiepte zich door zijn vriendschap met Yehudi Menuhin in het schrijven van muziek voor viool. Zijn muziek werd ook minder dissonant met de jaren. Waar hij oorspronkelijk veel meer werd geïnspireerd door Franz Liszt en Richard Strauss, ging hij later steeds meer inspiratie opdoen bij oudere componisten, waaronder Bach. Een belangrijk element hierbij was het uitwerken van kleinere muzikale patronen in verschillende variaties met grote aandacht voor polytonaliteit. En daar ligt vermoedelijk de opzet van Sarah Kapustin. Wanneer men de polytonaliteit beheerst als violist, hoort de luisteraar een geluid waarbij iedere begeleiding overbodig is. Het is compleet fout om te veronderstellen dat dit bijvoorbeeld enkel maar bij een piano mogelijk is (zoals nog veel te vaak wordt gedacht). Van Johann Sebastian Bach vindt men bewegingen zes tot en met negen uit de Sonate nr.3 in C groot BWV 1005 uit 1720 terug.
Beide componisten worden onderbroken door Sirens, een werk uit 2016 van de hedendaagse componist David Fulmer (°1981). Ook dit werk ligt volledig binnen de lijn van de polytonaliteit. Een compositie met een groot zeneffect dankzij een aantal oriëntaals klinkende elementen.
Deze cd is een absolute aanrader voor iedere vioolfreak.
- WAT: Point Counter Point
- WIE: Sarah Kapustin
- UITGAVE: Etcetera KTC1537