De harp is een instrument dat klinkt alsof het niet van deze wereld is. Het heeft iets mythologisch. Meestal wordt ze bespeeld door een nimfachtige dame waardoor menig heerschap de vervoering extra beleeft.
De jongen met de harp
Maar wat indien er een mannelijke harpist zou bestaan die het beste van alle werelden zou kunnen verenigen? Er is goed nieuws. Hij bestaat. De naam is Sasha Boldachev en hij is virtuoos-dromerig hip. Neen, dit is geen contradictio in terminis, maar een vaststaand feit.
Boldachev begon op vijfjarige leeftijd met het bespelen van de harp. Tegen de tijd dat hij negen jaar oud was mocht hij samen met het Lithuanian State Symphony Orchestra een concerto van Haendel opvoeren. Hij studeerde in Sint-Petersburg en Zürich, behaalde diverse internationale prijzen en geeft overal ter wereld masterclasses.
Wat Boldachev zo mooi maakt als mens en ook als muzikant, is het feit dat hij een voorliefde heeft voor alles wat mensen bij mekaar brengt. Hij denkt niet in waardeoordelen, maar gelooft in verzoening. Zo is hij ook een begenadigd componist. Hij mijdt daarbij geen moderne elementen zoals het inzetten van basgeluiden. Laat ons eerlijk zijn, basgeluiden zijn hot sinds de vroege barok. Enkel zijn ze nu iets meer opzwepend, een modewoord voor stuwend. de resultaten zijn dezelfde.
Voetbal
En zo zetten Boldachev tijdens de jongste wereldbeker ook de harp op de kaart. Bij elke wedstrijd herwerkte hij de nationale hymne van zijn favoriete ploeg tot volwaardige compositie voor zijn instrument. Muziek brengt mensen samen, of het nu modern of klassiek is. En zo ook doet voetbal dit. In plaats van muziek verheven te verklaren boven sport, koppelde Boldachev beiden aan mekaar. Voetbalfans ontdekten de harp en muziekfans kregen een goede reden om de wedstrijd te volgen.
De harp als volwaardig orkest
Voor wie dacht dat enkel de piano een instrument is dat een heel orkest kan benaderen, volgt er nu een extra ontdekking. In 2014 lanceerde Boldachev een album waarop hij klassieke composities in een jasje voor soloharp stak. Uit dit album bleek vooral zijn extreme virtuositeit, maar ook zijn dromerige aspekt als componist. Vooral Smetana’s Moldau kwam er met een stevige doch frisse touch uit. Het stuwende, weemoedige aspect was minstens zo aanwezig als bij een voltallig orkest. Deze bewerking werd geschreven door Hans Trnecek. Boldachevs eigen bewerking van Sheherazade van Rimsky-Korsakov laat je eveneens de afwezigheid van strijkers vergeten. Het mysterie en de betovering van de harp doen alle werk.
Het album luister naar de toepasselijke naam The Harp as an Orchestra en wordt uitgegeven door Harp Centre Records en bevat bewerkingen van Mozart, Paganini, Mozart, Gounod en Tchaikovsky.
Boldachev lanceert volgend jaar een album met volledig nieuw werk. We kijken er alvast reikhalzend naar uit; zowel op schijf in de woonkamer als in de concertzaal.
Meer informatie over Sasha Boldachev? http://www.boldachev.info/