Georg Friedrich Händels (1685-1759) oratorium Solomon wordt beschouwd als een van zijn grootste composities. Toch is dit niet altijd zo geweest. Het stuk werd gedurende het hele verblijf van de componist in Londen niet buiten de stad opgevoerd en kende oorspronkelijk maar een beperkt succes. Waarom is een raadsel. Alle voorgangers deden het goed. Te weinig theatraal karakter voor die tijd? Of was het publiek het genre beu? Of misschien was het wel een lichte druk van de Anglicaanse kerk omwille van enkele licht erotische – en zelfs dat is overdreven – passages. Het maakt het werk des te interessanter. Label Ricercar erkent de grootsheid van het stuk door een zeer doorleefde en dynamische versie ervan, gebracht door het Choeur de Chambre de Namur en een aantal zeer goed geplaatste solisten, op dubbele CD in box uit te brengen.
Een duik in de correspondentie tussen de barones van Luxborough en dichter William Shenstone geeft ons een inkijk in het succes waar het stuk toen van genoot. De barones beklemtoonde daarbij hoe toegankelijk Händels muziek was voor alle klassen van de bevolking. Het bewijs was dat een van haar bedienden een ticket had kunnen bemachtigen. Er ging echter een heel sluwe manager achter schuil, die een toegankelijk systeem hanteerde dat er voor zorgde dat de zaal bij voorbaat al vol zat. Eerst komt, eerst maalt. Het succes was door de bijbelse thema’s al zo goed als verzekerd. Een goed voorbeeld hiervan was de productie van Judas Maccabeus. Het was ook zo dat de librettist verwijzingen incorporeerde die de Britse politiek en adel flatteerde.
Toen in 1955 Solomon voor het eerst zou opgenomen worden, had het stuk dus tweehonderd jaar geslapen. Het werd in zijn tijd ook maar drie maal opgevoerd om dan tien jaar te slapen tot de volgende voorstelling. Het beperkte succes is te betreuren, gezien het oratorium een kleine stijlbreuk is met zijn bijbelse voorgangers waarin helden, oorlogen en victorie centraal stonden. Hier was het libretto anoniem en vooral zeer poëtisch van aard. Liefde, wijsheid en rechtvaardigheid staan centraal. De grootsheid van het werk zit erin dat het een oratorium is. Dat het verhaal in vorm wordt gegoten zonder opera-scène waarin alles wordt uitgebeeld.
Het is allemaal een beetje een droomwereld, een reis doorheen de geschiedenis die licht geromantiseerd is. Een oratorium voor de dromer en genieter, maar ook voor de geschiedenisfreak die er tal van verwijzingen in zal terugvinden die de oude geschiedenis en Britse geschiedenis koppelen
RIC449 http://www.outhere-music.com