Wat zijn de Four Walls? Zijn de vier nobele waarheden binnen het boeddhisme (Lijden, oorzaak van het lijden, opheffing van het lijden, pad naar opheffing) een reeks van geluiden? Indien dit zo is, zal er steeds plaats zijn voor een vijfde. Zeven wordt al gevaarlijk. Componist John Cage weegt duidelijk geluid af.
Het stuk begint met een vijf noten-akkoord binnen het geluidsembleem van de naam joHn CAGE (letters komen overeen met de noten) en wordt verder opgebouwd rond diatonische mutaties van dit embleem. D en F worden toegevoegd om het octaaf te vervolledigen.
Ik herinnerde als een kind dat ik hield van alle geluid, zelfs het geluid waar ik niet op was voorbereid. Vooral geluidje per geluidje liet ik graag doorsijpelen. Daarna ging ik de intervallen mooi vinden. Als ik er nu aan terugdenk, begon ik toen het octaaf ook wel mooi te vinden. Ik aanvaarde majeure en mineure derden. Misschien wel alle intervallen, dat is goed mogelijk. Door de muziek van Grieg werd ik ook verzot op de vijfde. Wanneer ik later moderne muziek hoorde, raakte ik bezeten van alle intervallen. Ook de zevenden en de tweeden, de drietonen en de vierden.
Jarenlang geleden vroeg ik mezelf af waarom ik componeerde. Een Indische muzikant vertelde me wat het traditionele antwoord in India hierop zou zijn. Het is om de geest te zuiveren en om zich open te stellen voor goddelijke invloeden. Hetzelfde antwoord bleek ooit gegeven te zijn door een oude Engelse componist. Ik denk soms dat ik iets weet, maar dan ben ik niet aan het werk. Wanneer ik dan aan het werk ben, besef ik dat ik niets weet.
Het is allemaal wat spiritueel-minimalistisch en net daarom zo genietbaar, dit album. Het maakt letterlijk de geest vrij en spoort de luisteraar via muzikale intervallen er toe aan zijn eigen geest leeg te maken en vanuit die leegte de akkoorden opnieuw binnen te laten vallen. Haast een spirituele ervaring waardoor men beseft dat men eigenlijk niets bezit en dus ook niets kan verliezen. Het totale loskomen van het materiële, geniaal gevat in een compositie van minimalist John Cage (1912-1992).
Een album vol geestelijk en muzikaal genot, beginnend bij totale stlte.
Uitgevoerd op piano door Alexei Lubimov en voor track 9 door sopraan Marianne Pousseur
FUG793 – http://www.outhere-music.com