Nominatie Gouden Label Jong Talent Op donderdagavond 20 oktober stelden drie jonge mannen, saxofonist Kurt Bertels (1989), pianist Bert Koch (1986) en violist Nicolas Dupont (1992), samen het Kugoni-trio hun CD Timelapse voor in de Academiezaal van Sint-Truiden. De fruitstreek bleek een uitstekende locatie aangezien alle inspanningen van deze heren hun vruchten hadden afgeworpen.
Het hele concept rond deze cd is bewonderenswaardig omwille van verschillende redenen. Ten eerste getuigt het genre waarvoor ze kozen van een muzikale maturiteit die zelden nog te vinden is. Er leeft bij deze muzikanten de moed en de durf om aan een betekenisvolle stijlbreuk te doen en een soort van onbevangen verrassing op te zoeken. Hun talent werd in hun moed bevestigd. Het trio werd eerste laureaat van de Forte auditie in 2015. Ze verleenden hun medewerking aan o.a. KlaraFestival en werkten samen met componist Wilfried Westerlinck aan diens cd Mockingbird (2015).
Hun zoektocht bracht hen langs zo goed als vergeten werk van bij ons. Daarnaast hebben ze ook aandacht voor onze hedendaagse componisten. Het idee dat de grote massa heeft bij “een componist” is nog steeds het beeld dat een kleuter je voorhoudt wanneer je hem zou vragen onze koning te tekenen. Vlaanderen heeft nochtans componisten, en goede ook. Ze schrijven dan ook nog eens goede muziek. Ons volk en vooral onze jeugd moet nieuwe klanken leren absorberen en composities leren plaatsen en smaken.
Er begon een muzikale reis. Die bracht hen langs vier Vlaamse componisten die elk een stuk schreven voor hun trio. Het bijzondere uitdagende voor de componisten, was hun opstelling. Saxofoon, viool en piano… Daar is bijzonder weinig tot niets over bekend, laat staan voor geschreven. Jan Hendrik Van Damme, Erik Desimpelaere, Benjamien Lycke en Jan Van Landeghem componeerden elk een stuk voor deze cd. Telkens gaat het om composities die hun kijk op het huidige tijdsverloop en belangrijke gebeurtenissen in de moderne geschiedenis weergeven.
De hele cd werd live opgevoerd tijdens de voorstelling. Voor iedere nieuwe compositie, kwam haar componist ze toelichten. Over hun samenwerking met het trio, waren ze het allen met mekaar eens. Het trio speelde de stukken onmiddellijk met de voeling die zijzelf erin hadden gelegd zonder dat ze eigenlijk enige toelichting nodig hadden gehad.
Over de samenstelling van de cd is ook bijzonder goed nagedacht. De cd begint met de lente en zomer uit De vier seizoenen (Las quatros estaciones porteñas 1965-1970) van de Argentijnse tangocomponist Astor Piazzolla (1921-1992). Piazzolla was voor deze cd het ideale kwaliteitsvolle mineraalwater om tussen de Vlaamse muzikale wijn te schenken. Eens in de sfeer, volgt de compositie van Jan Hendrik Van Damme (1965). Het is de Sonate estivale ter nagedachtenis van de Franse componist en muziekpedagoog Henri Dutilleux (1916-2013) en weerspiegelt een driedelige ervaring van tijdsverloop (ephémère, tangible, imaginiare). Na Piazzolla’s herfst volgde de compositie van Erik Desimpelaere (1990) Til minne om Kjaerlighet. Dit muziekstuk is een mijmering waarin onbegrip, woede maar ook hoop samengebald zijn over de overleden liefde; het werd in november 2011 geschreven ter nagedachtenis van de slachtoffers op het Noorse eiland Utøya. Tenslotte volgen na de Argentijnse winter nog twee componisten, Benjamien Lycke (1989) en Jan Van Landeghem (1954). Vooral de compositie van Lycke, Après l’orage, was een heldere verrassing. Het was fris en melodieus, jong, het riep. Over het stuk van Van Landeghem, Ling Yow Chee Chee Chee (ling yao chi chi chi is de geheime code van het verbindingselement dat de boodschappen doorgeeft tussen de twee hersenhelften), was nagedacht. Het werk omvat drie veelzeggende delen: Universal Light, Tombeau en Verbosonia. Betrekking hebbende op de aanslagen in Parijs gebruikte hij stukjes Vivaldi om het licht eventjes te laten doorbreken, om het vervolgens te doden.
De avond werd afgerond met een bisnummer, de Habanera van de Vlaamse componist Jan Decadt (1914-1995). Een geweldige keuze, een beetje een vijfde seizoen, maar dan niet uit Argentinië.
U ziet het, dit is zoveel meer dan een cd. Dit is een traditie die wordt verdergezet door jonge mensen die er zelf voor zorgden. De Vlaamse traditie begon bij de polyfonie en wordt verdergezet door Kugoni.
