Bààn is een Belgisch instrumentaal duo, ontstaan in 2016 in Brussel door multi-instrumentalist en toetsenist Pascal N. Paulus en drummer – percussionist Jean-Philippe De Gheest. In hun muziek verweven ze stijlen als ambient, psych, jazz en rock en creëren ze binnen een heel eigen identiteit een aanstekelijke atmosfeer waarop ze gedijen en groeien tegelijk.
Pascal N. Paulus aka Paulson heeft intussen zijn strepen als multi-instrumentalist, componist, toetsenist, performer en producer meer dan verdiend. Je kon hem de afgelopen jaren o.a. aan het werk zien en horen bij Melanie De Biasio. Eén van de drijvende krachten achter haar doorbraakplaat No Deal was het meeslepende synth-werk van Pascal. Hij speelde daarnaast ook bij artiesten als Kris Dane en La Jerôme. Jean-Philippe De Gheest heeft er een jarenlange samenwerking opzitten met niemand minder dan de pas betreurde Mark Lanegan, de Amerikaanse singer-songwriter en ex-lid van Queens of the Stone Age. Verder is hij lid van het improcollectief Piloot.
Op weldoordachte manier weten ze hun tracks zo samen te stellen dat ze de luisteraar in een spanningsveld brengen, een soort van verhaal waarin een plot niet noodzakelijk is, maar waarbinnen het goed vertoeven is. Dit maakt hun vierde album Shadowboxing tot een hoogtepunt aan fijnzinnigheid binnen het kader van absolute vrijheid – laat de dingen mekaar vooral niet tegenspreken.
Bààn:
Het is waar dat we achter een aantal grote namen hebben gestaan. Maar toch, de ervaring om een eigen plaats te maken is telkens nog zoveel dieper. De muziek bestond tenslotte nog niet wanneer jij aan het concept begon. Ondanks we beiden een andere rol spelen in het proces, verloopt de samenwerking steeds zeer vlot. Daarom wilden we ook een beetje in onze eigen comfortzone blijven en hebben we besloten er geen anderen bij te betrekken. Never change a winning team.
We voelden onmiddellijk dat er niet teveel vragen waren en dat er dus ook niet al teveel antwoorden moesten worden gegeven. Dit zorgde voor adem, een gevoel van absolute vrijheid, ondanks deze plaats meer geproducet werd dan de vorige. We wilden de thema’s en melodieën meer naar de voorgrond krijgen in kortere nummers. Het effect moest echter hetzelfde blijven en indien mogelijk nog worden versterkt. Kort, bondig, krachtig. Het is een beetje als naar eenzelfde schilderij van ver te kijken, en dan van dichtbij. De details worden duidelijk en je ontdekt steeds nieuwe dingen.
We vinden het ongelooflijk tijdens optredens dat mensen volledig opgaan in onze muziek, dat de aandacht steeds behouden blijft. Soms zien we mensen zich bijna letterlijk afvragen wat er gaat volgen. Soms wachten ze dan echt op tekst, maar wanneer die dan niet volgt blijken ze helemaal niet teleurgesteld. Ze blijven geboeid. Het is hoopvol voor de toekomst dat jonge mensen niet meer bevrediging zoeken in een nummer waarvan ze de tekst blijven herkauwen, maar dat ze gaan willen ontdekken wat een nieuw geluid met hen doet. Het is een hele generatie die de knop terug op actief zet en het is ongelooflijk plezant daar deel van de mogen uitmaken.