In het begin van de zeventiende eeuw werden triosonates steeds populairder omdat het toeliet om in kleine bezettingen te spelen, het waren zowat de voorlopers van de latere kamermuziek. Twee hoge instrumenten vullen twee melodieën in, terwijl een lager instrument beiden verzoent. Trio Suys gaat hierin nog een stapje verder door ze te spelen op viool, altviool en cello.
Het genre van de triosonates ontstond in Venetië en diende om zangpartijen instrumentaal uit te voeren. Het mooie dat u op dit album kunt ervaren, is de verweving van klanken die mekaar aanvullen, meedrijven, tegenspreken. U kent het wel, muziek die u rust gunt in alle verfijning en waarbij u geniepig zit te dirigeren met handen en hoofd. De triosonates van Bach werden oorspronkelijk geschreven voor orgel.
Het extra laagje in deze opname kent een geweldige uitdaging voor muzikanten, die wanneer ze slaagt bijzonder verfijnd overkomt. Melodieën zowel als bassen kunnen extra gevoed worden en mekaar aanvullen om net dat stukje gewenste emotie teweeg te brengen. Extra diepte ontstaat wanneer erom gevraagd wordt en de verfijning kan worden geoptimaliseerd door het zoete effect van de altviool. Geen te zware bassen op de nuchtere maag, de contrasten zitten dieper, maar net dat stukje extra contrast zorgt voor de afronding van scherpe hoeken en dient als vangnet voor die soms overheersende bastonen. Een mooi evenwicht is het resultaat
Deze productie is en fijn en vooral eerlijk ambachtelijk product van topmuzikanten eigen bodem waar een mens blij van wordt. Daarmee sluiten we toch graag de week van de Belgische muziek af.
Bach is vandaag een beetje Belg.
info en aanschaf: https://www.ut3-records.com/