Twee stemmen, twee passies

by Knopskaya

Het is de periode van de passies, van de kruisweg, van het toeleven naar Pasen vanuit een muzikale traditie. Daar horen ongetwijfeld de Stabat Maters bij, in het bijzonder datgene van Giovanni Battista Pergolesi (1710-1736), een veel te jong gestorven genie. Zijn muziek heeft  iets ontwapenend en matuur tegelijk. Het lijden van de jonge Christus, het aanschouwen door de eigenlijk zelf nog veel te jonge moeder. Ieder jaar  duiken er weer versies op die het werk interessant blijven maken. Al sinds de achttiende eeuw worden er telkens vernieuwende elementen toegevoegd die het werk langs kleine nuances aanpast aan de tijdgeest waarin het wordt opgevoerd.

Dit jaar gaat  onze aandacht uit naar een opname van Alpha Classics, gezongen door sopraan Jodie Devos en mezzosopraan Adèle Charvet. Beide jongedames begonnen ooit hun carrière als laureaat van twee van de belangrijkste zangwedstrijden. Zo werd Jodie Devos een achttal jaren geleden tweede laureaat op de Koningin Elisabeth Wedstrijd. Adèle Charvet werd vijf jaar geleden eerste laureaat op het Vocalisten Concours van s’Hertogenbosch.  Twee bijzondere stemmen, van twee bijzondere zangeressen die intussen internationaal carrière maakten bij de betere (inter)nationale operahuizen.

Het Stabat Mater werd in Parijs vanaf 1753 opgevoerd door het Concert Spirituel, een organisatie opgericht in 1725  die zich in de Tuilleries bevond, niet ver van het koninklijk paleis en die zich bezighield met nauwgezette opvoeringen van liturgische werken, telkens aangepast aan de tijd van het jaar. Waar de rest  van Europa zich constant bezighield met ieder jaarnieuwe werken te bestellen voor deze seizoenen, hield men er  in Parijs van om oude tradities te blijven in ere houden. Zo werden aan de opera de balletten van Lully telkens opnieuw in een nieuw jasje gestoken en verfrist. Op dezemanier zou het Stabat Mater er maar liefst 82 maal zijn opgevoerd, maar vermoedelijk nooit volledig van begin tot eind. Het primeerde om de beste stukken te selecteren en deze te laten uitvoeren door de beste zangers.

De bedoeling was om deze opname zo levensecht mogelijk te  maken. Daarom werd er door dirigent Julien Chauvin van Le Concert de la Loge geopteerd voor de uitspraak van het Latijn die toen in Parijs gangbaar was, met lichte Franse tongval dus; ae wordt bvb. é, pendebat zoals in pendre. Alles gebaseerd op tekstboeken Latijn uit die tijd.

Het werk wordt op dit album prachtig gekoppeld aan de symfonie in F min nr 49, La Passione, van Joseph Haydn (1732-1809), een werk dat men iets  later op de tijdlijn kan plaatsen, maar dat duidelijk vanuit hetzelfde lijdzame idee werd geschreven, met dezelfde tristesse en hetzelfde verlangen. Het is een werk dat we wel vaker gekoppeld zien aan het werk van andere componisten, maar dan aan componisten binnen het classisisme zelf. Deze combinatie was behalve bijzonder passend, eveneens bijzonder verfrissend, gezien het stuk levendig evolueert.

Mooie hoge, warme stemmen, ook onmiddellijk veel aandacht voor het koorwerk. Een vernieuwende uitvoering van een gevestigd werk. Net zoals de traditie van het Concert Spirituel erom zou gevraagd hebben.

ALPHA 784 – http://www.outhere-music.com

 

Misschien houdt u ook van:

Wij gebruiken cookies om onze website en de inhoud er van te optimaliseren. Akkoord