Vince Mendoza – Freedom over everything – “Throw away the manual and use your heart”

by Knopskaya
written by Knopskaya

Men zou het hem niet aangeven, wanneer men met Steve Mendoza praat, maar de man werd maar liefst 34 maal genomineerd voor een GRAMMY®-Award , waarvan hij er ook 6 maal een mee mocht naar huis nemen. Op het album dat vandaag verschijnt, keert hij terug naar zijn roots als dirigent en componist  en werkt hij samen met het Czech National Symphony Orchestra, soprano Julia Bullock, guest artists Joshua Redman, Antonio Sanchez, Derrick Hodge, en The Roots’ premier MC Black Thought. Cross-over met een gouden strikje errond. De pasgeborene heet “Freedom over everything”. Cultuurpakt mocht van een vlotte en gemoedelijke babbel met de Maestro genieten, een man die sereen ademt wat hij de wereld wil vertellen.

De eerste beweging,  “Concerto for Orchestra”, werd in opdracht van het Tsjechisch Nationaal Orkest geschreven. De goede werkrelatie uitte zich uiteindelijk in een groot symfonisch werk vol solo-passages van topartiesten uit alle genres. En dat straalt de titel ook zo erg uit, de titels per beweging trouwens ook.  Tussentitels als “Justice and Blues”, “Black Thought”, “The End of longing” en “New York Stories” zijn veelzeggend.

Vince Mendoza: 

Mijn oorspronkelijke benadering gaat uit van de traditionele orkeststijl. Ik wilde een boog creëren die een speciaal verhaal vertelt, maar wilde er ritmes uit de Afro-Amerikaanse traditie aan toevoegen, ook van de hedendaagse Afro-Amerikaanse traditie, waarin improvisatie zeer belangrijk is. 
Ik was samen met zovele anderen geschokt door de gebeurtenissen die zich de laatste jaren hebben afgespeeld in de Verenigde Staten. Eigenlijk waren ze zelfs niet de aanleiding voor de compositie, maar ze slopen er wel langzaamaan in en uiteindelijk vormden ze het verhaal waar ik naar zocht. Soms komen gebeurtenissen op je af en dringen ze binnen in je artistieke atmosfeer. Dan moet je dat ook kunnen laten gebeuren en er iets moois van maken, iets hoopvols. Want eigenlijk, als ik het echt moet toegeven, was ik aanvankelijk een beetje geblokkeerd door het geheel. Het kunnen neerzetten op papier en in muziek was bevrijdend. Als artiest moet je soms de realiteit onder ogen durven zien en je rol in de maatschappij durven opnemen. 
De boog, die zo belangrijk en centraal staat in deze compositie, moest een happy end krijgen, moest eindigen met gerechtigheid. Anders kan je onmogelijk hoop creëren. Het emotionele idee is dus eigenlijk hetzelfde als dat van “The Arch of Justice”. 
Mijn basis is klassiek, mijn vrijheid is Jazz. Ik ben bijzonder geëmotioneerd door het evocatieve element uit composities van klassieke componisten. Ik denk dan vooral aan Bartóks strijkkwartetten en Bachs passiewerken. Die elementen wilde ik dan ook absoluut in mijn compositie verwerken. Het is bij  Brahms dat de wereld van improvisatie echt begint los te komen. Daar haalde ik de basis van de gevoelens uit die bij me opkwamen. Jazz is een wereld van gevoeligheid, van het loslaten van alle ingehouden emotie. De wereld verandert, wij veranderen. Het verlangen naar verandering is er ook. Daarom vertelt iedere  nieuwe improvisatie van de solist tijdens elke nieuwe beweging een ander verhaal binnen het centrale verhaal, het verhaal van mijn thuisland.
Een groot orkest dirigeren is natuurlijk steeds een uitdaging. Ik zeg altijd dat je op een gegeven moment de gebruiksaanwijzing moet weggooien en je hart moet gebruiken. Je moet het verhaal beleven, dat willen wij, muzikanten nog zoveel meer dan een heel gedoe rond techniciteit. Rainer Maria Rilke was ook een van mijn inspiratiebronnen. Hij spreekt over troost in woorden en je leven ten volle beleven. Ik ben steeds geïnteresseerd geweest in de manier waarop mensen worden geraakt en ontroert, en wat hen beweegt. Alle grote muzikanten deden dat. Je moet maar eens naar Messiaen luisteren, dan zal je het begrijpen. 
Eigenlijk is het simpel. Luister, geniet, ga mee op reis door de USA, word geraakt en krijg hoop. Succes!
Koop het album hier.

 

 

Misschien houdt u ook van:

Charles Castronovo: Verdi in al zijn staten

If you can dance it, you can play...

Bach’s roots, een niet te ontkennen stuk muziekgeschiedenis

Jonge melancholie uit het salon

Caleidoscopische 20e eeuwse klanken voor viool en piano

Fournel bewijst zijn veelzijdigheid met Chopin en Szymanowski

Wij gebruiken cookies om onze website en de inhoud er van te optimaliseren. Akkoord