Tot voor kort was mandolinist-componist Vincent Beer-Demander (Parijs, 1982) in het Nederlandstalige landgebied nog een relatief onbekende. Dankzij zijn nieuwe album Cinéma Mandolino zal hij echter voor altijd in ons collectieve geheugen blijven hangen. Ergens ruik ik de platenkast van mijn grootmoeder zaliger met oude vinylplaten van Tino Rossi. Het waarom leest u hieronder.
Componisten spreken
De titel van het album geeft de gehele uitstraling weer. Het lijkt wel of Beer-Demander de luisteraar uitnodigt op een gondeltocht doorheen melodieën die in het collectieve geheugen liggen van de generatie volwassenen van vandaag – en zelfs ook misschien in dat van hun kinderen gezien het tijdloze karakter van een aantal van deze composities en de films waarin ze werden verwerkt.
Nostalgie
Het album vangt aan met het Concertino Encore van Claude Bolling (1930). Begeleid door strijkorkest krijgt de compositie een vlot en dandy kantje, iets glamoureus. Componist Claude Bolling draagt met groot genoegen composities op aan Beer-Demander.
Niemand minder dan Ennio Morricone (1928) uitte vorig jaar nog zijn dankbaarheid aan het adres van de muzikant omwille van de geslaagde arrangementen en opnames van zijn muziek op mandoline. Van zijn hand staan er dan ook meerdere werken op deze schijf. De signatuur is voorzien van Italiaanse passie en romantiek – u waant zich haast op een Siciliaanse bruiloft, enkel bent u totaal buiten levensgevaar.
Verdere componisten op dit levendige album zijn Michel Legrand (1932), Francis Lai (1932) en Jean-Claude Petit (1943).
Collectieve geheugen
De solostukken blinken uit in virtuositeit, het is eigenlijk nauwelijks te geloven dat er haast een volledig orkest uit zo’n kleine klankkast kan komen. Het lijkt wel of de vingers van deze muzikant overal tegelijk en polyfoon aanwezig zijn.
De componist die op dit album de grootste indruk nalaat via de mandoline van Beer-Demander is zonder twijfel Vladimir Cosma (1940). Hij noemt de muzikant zelfs de grootste mandolinist ter wereld. Maar hoe zou je zelf zijn, wanneer een stuk dat gebruikt werd in een evergreen-film zoals Rabbi Jacob, Le grand Rabbi , als volwaardig repertoirestuk hoogst secuur en karaktervol wordt uitgevoerd? Uw recensent geeft toe, er werd tot vier maal terug op replay geduwd. Er werd zelfs meermaals een track eerder teruggegrepen naar het zeer sensibel gebrachte Jeanne. Onthoudt u dus track 12 en 13, wanneer u tot de aanschaf van deze schijf overgaat.
En ja, graag live in Vlaanderen en Nederland. Concertzalen, deze man op uw bucketlist, alstublieft. Er wordt met ongeduld op gewacht
Uitgegeven door Lyrinx LYR 298
Niet op dit album, maar toch een volwaardig en stijlgetrouw voorsmaakje: Once upon the West…
Meer info: http://vincentbeerdemander.com/