Ik geef het grif toe. Ik heb het niet zo voor het woord “kids”, en vermeld dit ook meteen. Waarom? Om éénieder die het woord eigenlijk ook niet zo is toegenegen te beletten om te stoppen met lezen. Edwin Rutten maakte weer een geweldige voltreffer met deze dubbele CD voor kinderen.
Een muzikaal feestje
Veelbelovend, dacht ik. Als klein meisje groeide ik op met Edwin Rutten als mijn persoonlijke held. Zelf nogal Wagner-ingesteld zijnde verraste hij me meer dan aangenaam door zijn CD “Niebelungen for kids”. Eindelijk nog eens iemand met verstand die kinderen niet voor dom houdt. Toen ik las dat de muzikale invulling door Philippe Herreweghe gebeurde, werd ik helemaal blij… En dat hoort ook zo, want op de rug van de box staat te lezen “Dat belooft een muzikaal feestje”. Een muzikaal feestje, werd het zeker. Ik genoot van iedere noot.
Kinderen zijn niet dom
Zo is ook deze CD. Edwin legt het allemaal uit, zonder moeilijke muzikale termen te weren. Vooral legt hij het uit zonder de originele taal te weren en dat is toch zo belangrijk wanneer je een kind met iets vertrouwd wil maken. Hij kiest zorgvuldig Duitse zinnen, die begrijpbaar zijn voor Nederlandstalige kinderen, waardoor het kind niet enkel vertrouwen in zichzelf, maar ook vertrouwen in het verhaal krijgt. Hierdoor komt er ruimte vrij, die het kind toelaat de muziek naar zijn ziel te laten reizen. Want zo hoort dat, het kind moet bevangen raken door de muziek.
Wat zo mooi is, is hoe E.R. erin slaagt om ook de muzikale termen mooi uit te leggen, dwars door de taalkundige uitleg heen, zonder dat het geheel een zootje wordt. In het boekje dat zich in de box bevindt, zit een woordenboekje verwerkt. Zo kan men probleemloos even de dingen nakijken, wanneer ze toch niet meteen zo duidelijk zouden zijn. Aan alles werd dus gedacht.
E.R., J.S.B. en het fantasieknopje in ons hoofd
Ik noem Edwin Rutten even E.R.. Dat komt namelijk door het fantasieknopje dat zich in mijn hoofd bevindt. Dat is het knopje dat iedere volwassene volgens hem zou moeten hebben om het kind in zichzelf te ontdekken. Ik heb er geen moeite mee, de knop draait zich haast vanzelf om. E.R. noemt Johann Sebastian Bach “J.S.B”, en houdt dit heel de tijd vol. En zo wordt het ook een beetje een coole jongen, wanneer ik toch eens een modewoord mag gebruiken. Want hé, het helpt ons tenslotte om zo een mooi goed naar onze kinderen te brengen.
E.R. verwijst ook naar andere stukken, zoals de Mattheüspassie. Geweldig is dat, onze kinderen kunnen nu toch niet anders meer dan zin krijgen om nog meer te ontdekken.
Kwis
En dan vragen we ons natuurlijk af wat we geleerd hebben. Wel, de kwis aan het einde van de tweede CD checkt dit allemaal mooi. Het was zelfs voor mij een geweldig plezier om eraan deel te nemen.
E.R., ik dacht vroeger als klein meisje reeds dat je zowat mijn held was. Zie je wel dat kinderen helemaal niet dom zijn!