Martin Helmchen behoort tot de categorie van grote pianovirtuozen die ook geïnteresseerd zijn in oude instrumenten:
Een van de meest opwindende momenten van mijn leven als pianist was toen ik de intacte, originele Spät & Schmahl tangent piano uit 1790 tegenkwam. Mijn aanvankelijke twijfels of een pianist van nu zo’n instrument wel zou kunnen beheersen, maakten al snel plaats voor de aanzwellende overtuiging dat je hier bepaalde dingen in Bachs muziek zou kunnen laten klinken op een manier die zowel op het klavecimbel als op de moderne piano onmogelijk is. Alles onderwierp me hier: de kleuren, de symbiose van de karakteristieken van klavecimbel, klavichord en vroege piano, de buff register, het openen van polyfone texturen.
Het is waar dat dit instrument veertig jaar na Bachs dood werd gebouwd, maar, vervolgt Helmchen:
De grootste componisten, waaronder Beethoven, klaagden over de beperkingen van hun instrument, en het is fascinerend om toetsinstrumenten te bespelen die uiteindelijk een uitbreiding en verbetering waren van de instrumenten die die componisten kenden.
De zes Partita’s, gecomponeerd tussen 1726 en 1731, waren de eerste muziek die Bach na zijn aankomst in Leipzig publiceerde. Als werken die over een periode van jaren zijn geschreven, zijn hun expressieve manieren en middelen enorm in reikwijdte. Helmchen toont zich een welbespraakt pleitbezorger van deze meesterwerken, niet als een pianist, maar als elke klavierartiest die vandaag actief is. Zijn interpretaties zijn stilistisch passend, van moeren en bouten, zoals de rijk en smaakvol versierde herhalingen, tot de bijna ideale tempo’s voor alle verschillende soorten dansen. Elk deel is prachtig gedetailleerd, staat als een unieke expressieve kosmos, maar is toch integraal en draagt bij aan het karakter van de suite als geheel. (Grammophone)
ALPHA 994 http://www.outhere-music.com