Acis and Galatea, een opera van Händel werd meermaals bewerkt door Mozart, onder andere op verzoek van baron Gottfried van Swieten. Baron van Swieten was dan wel geen beroepsmuzikant hoewel hij een opleiding genoot. Hij volgde eveneens geneeskunde en bestudeerde de positieve inwerking van muziek op de menselijke gezondheid. Van Nederlandse afkomst werd hij gezant in Berlijn, waar hij de muziek van Bach en Händel leerde kennen. Hij bracht deze muziek naar Wenen, waar Bach niet meer werd opgevoerd wegens veel te streng in stijl. Daar leerde de jonge Mozart Bach kennen en genieten.
Het werk wordt hier gepresenteerd in zijn oorspronkelijke versie uit 1718, dezelfde die Mozart zeventig jaar later opnieuw ter hand nam om het aan te passen aan de muzikale smaak van zijn tijd. Maar zijn eerste kennismaking ermee was in juni 1764, tijdens een benefietconcert in de Londense Ranelagh Gardens. Het wonderkind speelde verschillende van zijn eigen composities in een programma met onder meer Acis and Galatea en Alexander’s Feast – een ander Händeliaans werk dat Mozart later voor van Swieten in Wenen bewerkte. (bron: Amadeus&co)
De fijnzinnige partituur van negentig minuten is geschreven voor een kleiner instrumentaal ensemble en kent slechts een handvol zangers. Toch is het ondanks de klassieke tragedie een kleurrijk verhaal vol vreugd, hetgeen door de gehele crew prachtig werd in de verf gezet. Het was het Mechelse ensemble Le Pavillon de Musique van barokvioliste Ann Cnop, dat voor de professionele omkadering van het geheel zorgde, onder leiding van Thibaut Lenaerts. Geen al te zware of donkere baroklijnen, maar frisse patronen die de toeschouwer onmiddellijk naar een omgeving voor groene weiden sturen. Herders waren tijdens de barok een heel dankbaar onderwerp. Totaal geromantiseerd beeldden zij een zorgeloos bestaan uit. Zo ook begon deze opera, waarin een berglandschap met kampeerders de enscenering van Hugo Segers vormt.
De fris door Laurie Janssens neergezette nimf Galatea en herder Acis – lieftallig en gevoelig vertolkt door Enguerrand de Hys – zijn smoorverliefd en beleven mooie momenten samen, tot ergernis van cycloop Polyphemus, die Acis vermoordt met een steen. Polyphemus wordt uitgebeeld als slechterik pur sang dankzij de diepe toch wel indrukwekkende stem van Shadi Torbey. Een mooie wisselwerking tussen drie stemmen. Alles wordt gedragen door de verwevenheid van de stemmen van de rest van het gezelschap; Damon door Mathis Van Cleynenbreugel, Corydon door Leander Van Gijsegem, Phyllida door Marion Bauwens, Alexis Gert-Jan Verbueken en Cimon Tom Van Bogaert. Een betrekkelijk jonge cast die bewijst dat er nog een mooie toekomst voor het genre is. Dat beweest het hoopvolle einde waarbij ze samen bezingen hoe Galatea haar hogere krachten gebruikt om Acis in een prachtige fontein te veranderen om zo eeuwig te blijven leven.
Foto’s: © Pol Viaena
Productie: Amadeus&Co