Stel je voor. Mozart, Schumann en Schubert zouden mekaar ontmoeten en een ernstige babbel hebben over mekaars composities. Samen zouden ze dan een recital organiseren. Het klinkt te gek voor woorden, maar het leek wel of Ariel Lanyi hierop aanstuurde bij het uitkiezen van zijn repertoire.
De Israëlische toppianist begon zijn recital met een compositie van Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791), Adagio in B klein, KV 540. Mozart in mineur, romantisch en bijna melancholisch gespeeld. Wat was hier het opzet achter? Het werk dateert uit 1788 en is eerder een late Mozart. Aan het einde van zijn leven werd het eeuwig verwonderd kind melancholischer en liet dit ook voelen. Mozart wordt al te vaak opgevoerd tussen oudere componisten wat totaal onterecht is. Mozart was tenslotte een vernieuwer, en dan nog eentje die constant bleef evolueren. De kamermuziektoets die Lanyi in deze opvoering legde bleek een correcte zet. Vooral toen bleek dat er werd verdergezet met de Pianosonate in F klein opus 11 van Robert Schumann (1810-1856) in vier bewegingen. Een zwaar maar prachtig stuk vol drama en weemoed. Het vormde als het ware het perfecte geheel met het Adagio van Mozart.
Na de pauze werd het opzet van dit toch wel zeer zware programma meer en meer duidelijk. De Pianosonate in D groot D850 van Franz Schubert (1797-1828) werd gecomponeerd in 1825, een moment waarop het met Schuberts gezondheid nog niet zo heel slecht ging. Deze uit vier bewegingen bestaande compositie straalt kleine speelse elementen uit, vooral tijdens het Con moto – tweede beweging – begon dit op te vallen. Aan dit stuk werd als bisnummer een rondo in D groot van Mozart gekoppeld.
En kijk, het verhaal is rond. Er werd aangevangen met een trieste Mozart waardoor aansluiting met de kamermuziek werd gevonden door het brengen van een stuk Schumann in mineur. Zo werd er overgegaan naar een stuk Schubert in majeur die via kleine speelse opgetogen en vooral lieflijke elementen werd versterkt door Mozart, de eeuwige klankspeelvogel.
Zonder twijfel was dit recital – gespeeld op een prachtige Pleyel – het sterkste wat Lanyi uw recensent na drie concerten in ons land toonde. Een weldoordacht programma gebracht door een pianist van nauwelijks 21 jaar oud. Dit concert werd daags nadien nogmaals herhaald in het Antwerpse AMUZ, met medewerking van de Israëlische ambassade.
- WAT: Pianorecital
- WIE: Ariel Lanyi
- WANNEER: 21 april 2018
- WAAR: Schiplaken, ten huize van pianist Walter Vleminckx en Mia Bogaert