Wanneer je Matthieu Idmtal ontmoet, zie je jong opstormend talent. Vlot, een beetje nonchalant, en dat wekt nieuwsgierigheid op door een zekere cool – (Excusez-le-mot). Eens op het podium worden de verwachtingen ingelost door een ernstige pianist pur sang.
Zijn vlotheid wordt met alle gemak doorgegeven van schouders naar vingertoppen. Het gezicht evolueert tijdens het musiceren naar serieus en geëmotioneerd, zich bewust van iedere klank die kwam en komen zal. Op het recital in Huis De Min – waar hij trouwens ook docent is – liet hij zijn gevoelige toucher op doordachte doch vlotte manier voelen.
Porceleinwinkel
Hij ving het recital aan met de 8 lyrische stukken van Edvard Grieg (1867-1907) – Arietta, Gade, Papillon, Melody, Puck, Wedding Day at Troldhaugen, Vanished Days, March of the dwarfs, gevolgd door Carnaval, Op. 19 Nr. 3. Hij speelde daarbij een beetje een uitdagend maar geslaagd spel met zijn rechterhand. Voorzichtig liet hij deze als bij zucht dalen, om vervolgens vlot en klaterend verder te gaan. Dit schiep ruimte om de virtuositeit beter te savoureren.
Ook na de pauze begon hij met dezelfde toucher aan de 12 Etudes Op.8 van Scriabin. Enkel nam Scriabin het na de vierde beweging zelf behoorlijk over. Wat vanaf dan te horen was, moet toch wel het beste zijn dat Idmtal van zichzelf gaf. De vijfde beweging binnen deze étude was er eentje die naar het hart greep. Daarmee werd Aleksandr Scriabin (1871-1915) toch wel het hoogtepunt van de avond. De intimiteit en warme kleuren van de kleine concertruimte deden de rest van het werk.
Een volledig concert Scriabin door Matthieu Idmtal? Daar zou best wel eens een bekroning uit kunnen volgen. Wordt vervolgd…
- WAT: Recital in Huis de Min
- WIE: Matthieu Idmtal
- WAAR: Huis de Min – Concertorganisatie Wonderful World
- WANNEER: 7 oktober 2017
- Foto: © Klassiek Centraal