De saxofoon is een Belgisch instrument dat spijtig genoeg veel te weinig aan bod komt binnen de klassieke muziek. Wie denkt dat saxofoon enkel jazz is vergist zich. In Amuz werden vrijdag tijdens het middagconcert alle misverstanden ludiek rechtgezet.
En net daarom werd de saxofoon ontworpen door Dinantenaar Adolphe Sax: als klassiek instrument. De bedoeling was een blaasinstrument te ontwerpen met de virtuoze capaciteiten van een snaarinstrument. Het Belgian Saxophone Ensemble sextet heeft de taak op zich genomen om het instrument in al zijn facetten op de kaart te zetten.
Dit ensemble aan het werk zien is een streling voor oog en oor. Hun mooie collectie instrumenten – van sopraan tot bas – spreekt onmiddellijk tot de verbeelding. De manier waarop ze het podium betreden is dan ook weldoordacht. Vanuit verschillende hoeken kwamen ze tijdens het jongste middagconcert richting podium terwijl ze Consaxations brachten, een compositie van hun artistiek leider Cesariusz Gadzina (1966). Dit bijzonder dynamisch werk is gebaseerd op externe factoren. Het geluid wordt bepaald door de letterlijke invalshoek. Bepaalde opstellingen of bewegingen zorgen voor extra dimensies in de compositie. Hierbij wordt toch wel de nieuwsgierigheid opgeroepen hoe men dit werk zou kunnen opnemen in een studio om hetzelfde effect te bereiken – en of dat effect al dan niet waarneembaar is voor de beluisteraar.
Het vijf bewegingen tellende Première Quator van Jean-Baptiste Singelée (1812-1875) – een persoonlijke vriend van Sax zelf – stond tijdens dit concert symbool voor het klassieke saxofoonrepertoire. De compositie werd gespeeld zonder bas en met slechts één alt en soprano. Het was hij trouwens die Sax ervan overtuigde om de vier basisleden van de saxofoonfamilie te ontwikkelen, waarna hij dit romantisch geïnspireerde Quator schreef.
De compositie Notre Dame van onze eveneens Belgische hedendaagse componiste Hanne Deneire (1980) werd gekenmerkt door een grote diversiteit aan klanken. Het stuk – dat in opdracht voor dit sextet werd geschreven – begint en eindigt vrij dissonant. Daartussen kan men klokgeluiden, orgelfuga’s en Gregoriaans klinkende stukken herkennen. Een hedendaagse compositie met elementen uit oudere muziek dus. En net de mix van verschillende elementen maakt dit sextet zo boeiend. Ze zien zichzelf duidelijk als klassieke saxofonisten, maar bouwen graag een brug richting jazz. Zo heeft Gadzina zelf een aantal cross-over stukken geschreven voor zijn ensemble. Hij maakt daarbij ook gebruik van andere elementen, zoals gebrabbel of geblaas in de saxofoon. Toch beperkt hij dit bij deze compositie in tegenstelling tot zijn compositie Consaxations.
Het waren de duidelijke identiteit, keuze voor instrument en werk van eigen bodem en de aanwezigheid van een eigen componist die van dit middagconcert een boeiende ervaring maakten.
De middagconcerten zijn perspartner van Klassiek Centraal.
Voor de kalender, klik hier
- WAT: middagconcert AMUZ
- WIE: Belgian Saxophone Ensemble sextet: Cezariusz Gadzina, Andy Dhondt, Lieve De Keyzer, Ann Verschuere, Tijl Verhaeghe, Gert Verrydt
- WAAR: Amuz, Antwerpen
- WANNEER: 8 december 2017
- Foto: m.t.