We proberen niet teveel in herhaling te vallen, maar wanneer een organisatie jonge muzikanten de kans geeft om hun kunde zo mooi te laten zien, en vooral te laten ervaren aan het publiek, kunnen we daar enkel maar dankbaar voor zijn. Meer nog, wanneer we de programmering bekijken van de Antwerpse middagconcerten in Amuz, zien we een gezonde mix tussen ervaren muzikanten, legendes en jonge mensen van wie wordt gedacht dat zij op een dag ook diezelfde legende kunnen worden (en misschien al een beetje zijn).
Het concert van de Belgische violist Cesar Laporev (1995) en de in Berlijn geboren pianist Uschik Choi (1992) bewijst de toewijding van jonge mensen. Ze kozen voor repertoire dat de identiteit van hun instrumenten samen benadrukt. Geen Mozart, Bach of Schumann deze keer, maar Poulenc, Ysaÿe en Franck. De mooiste klanken van de laatromantiek doorgetrokken naar de woelige jaren van de tweede wereldoorlog. Gedichten op muziek.
Voor Francis Poulenc (1899-1963) was het een mentale uitdaging om een compositie voor snaarinstrumenten te schrijven. Hij hield ervan om violen te horen in meervoud. Schrijven voor een solo instrument was een opgave die hij zichzelf gaf en waar hij meer dan twintig jaar over deed vooraleer zijn Sonate voor Viool en piano FP119 in 1943 op midzomer te Parijs in première ging. Toen hij de uitdaging aanging, verklaarde hij het volgende:
Het monster is klaar. Ik zal beginnen met de realisatie. Het is niet slecht, denk ik, en in ieder geval heel anders dan de eeuwige “viool-melodielijn” van de Franse sonates van de 19e eeuw…. De viool prima donna over piano arpeggio doet me overgeven.
Uiteindelijk was het de Franse violiste Ginette Neveú die erop aandrong dat hij van deze compositie een meesterwerk zou maken. Een strijkersunicum van de hand van Poulenc dat intussen onmiskenbaar deel uitmaakt van het repertoire voor viool en piano.
Het Poème Élégiaque opus 12 in d van Eugène Ysaÿe (1858-1931) ging in 1902 in première en werd opgedragen aan Gabriel Fauré. De oorspronkelijke partituur was voor viool en orkest. Deze compositie was eveneens een grote uitdaging voor de componist, gezien hij zich na polonaises, mazurka’s en concerto’s in het vaarwater van de muzikale poëzie begaf. Het zou hem geen windeieren opbrengen, gezien zijn compositie dichters zoals Ernest Chausson zou gaan inspireren. Zijn poëtische muziek roept nog tot de dag van vandaag beelden op die men in woorden probeert te vatten.
De Sonate voor viool en piano in A van Cesar Franck (1822-1890) wordt beschouwd als een van de grootste meesterwerken voor piano en viool. Unieke harmonieën binnen een cyclisch kader slepen de luisteraar mee, gewild of ongewild. Het werd opgedragen aan Ysaÿe, ter gelegenheid van zijn huwelijk en was oorspronkelijk bedoeld voor cello. Prachtig sfeerbeeld om een concert mee af te sluiten.
Drie composities die uitdagingen waren voor hun geestelijke vaders zelf, uitgevoerd binnen die geest van doorzettingsvermogen, verbeeldingskracht en inlevingsvermogen zorgden voor een unieke dynamiek.