Het middagconcert van 22 februari was geen stijlbreuk, alhoewel een minder courant instrument de hoofdrol speelde – de fagot. De formule van het concert bleef trouw aan de traditie; een toegankelijk concert, waarin het publiek kennis kan maken met vaak gespeelde en minder vaak opgevoerde stukken en instrumenten.
Bert Helsen speelt fagot solo in het Nationaal Orkest van België. Met het ensemble HaftCraft, dat hij in 2014 opstartte, speelt hij concerten wereldwijd. Hij werkte daarnaast samen met orkesten zoals Il Solisti Del Vento, het Orkest van de Munt, de Vlaamse Opera, het Antwerp Symphony Orchestra, Brussels Philharmonic, de Opera Royal de Wallonië en het Nationaal Jeugdorkest van Nederland. Hij doceert aan het Lemmensinstituut en aan de Brusselse Kunsthumaniora.
Waldo Geuns combineert drie bijzondere disciplines. Hij is pianist, filosoof en musicoloog. Dat hij diepgang weet te ervaren en te analyseren is bijgevolg geen grote verrassing. Deze inzichten laten hem toe om zich ook te verdiepen in andere genres en disciplines. Zo werkt hij ook rond jazz, mode, literatuur en dans. Hij schrijft persteksten voor cultuurmagazines en is reisbegeleider van cultuurreizen.
En op reis ging het publiek, door repertoire en door tijd. Het concert werd aangevangen met de Sonate in G opus 168 van Camille Saint-Saëns (1835-1921) in vijf bewegingen. Saint-Saëns schreef deze sonate vanuit het besef dat er een tekort was aan repertoire voor fagot. Uit deze compositie blijkt eens te meer hoeveel gevoel er uit een fagot kan komen, iets wat velen niet meteen verwachten van een instrument uit het basregister. We mochten vloeiende muziek ervaren, met vlot dialogerende instrumenten.
Marcal Bitsch (1921-2011) werd geboren tijdens de maand waarin Saint-Saëns overleed. Hij schreef een Concertino voor fagot en piano. Zijn muziek kent vele linken naar die van Francis Poulenc (1899-1963). Naast componist die zowel opera als kamermuziek componeerde, was hij ook professor contrapunt en publiceerde hij wetenschappelijke artikelen. Vermoedelijk Gefundenes Fressen voor Waldo Geuns. Geuns maakte trouwens een mooie overgang van het lyrische naar het hedendaagse genre door het spelen van de drie Argentijnse dansen voor piano solo van Alberto Ginastera (1916-1983).
Wat volgde waren drie composities van hedendaagse nog bij leven zijnde componisten. Allereerst werd er gekozen voor de compositie Hidden from all… van onze eigen Belgische componist Wilfried Westerlinck, die trouwens wekelijks de Antwerpse middagconcerten inleidt en dus ook aanwezig was. De compositie voor fagot en linkerhand was meeslepend mysterieus en geïnspireerd op Oosterse poëzie.
Processus V voor fagot en piano van Frederik Neyrink (1985) was een zeer gevarieerde compositie (bestaande uit heel veel verschillende kleine nootjes, waarvan de vier pupiters waarlangs Helsen zich voortbewoog stille getuigen waren), bestaande uit abrupte klanken die opbouwend dialogeren en zo diepte creëren. Rignana van Kristjan Randalu (1978) was een rustige jazzy afsluiter.
Ad Valvas
De middagconcerten zijn mediapartner van het Cultuurpakt en gaan wekelijks door op vrijdag in Amuz.
Vrijdag 1 maart kunt u Hrayr Karapetyan en Hasmik Manukyan horen op viool en piano. Zij brengen muziek van Mozart, Prokofiev, de Falla, Luk Callens en Zakaryan.
Meer info over de middagconcerten: http://www.middagconcerten.be