Zaterdag 1 oktober was een druilerige dag. Vlak na het optreden van het Kheops-trio openden de hemelsluizen zich genadeloos, waarna er een prachtige regenboog boven Kasteel Karreveld verscheen. Het was een teken van licht, kleur, warmte en sfeer.
En zo was ook het avondconcert door het ensemble Astoria. Zij brachten op overtuigende wijze het werk van de Argentijnse tanguero, bandoneonist en componist Astor Piazzolla (1921-1992). Het ensemble bestaat uit Christophe Delporte (accordeon), Isabelle Chardon (viool), Eric Chardon (cello), Leonardo Anglani (piano), Adrien Tyberghien (contrabas) en Jennifer Scavuzzo (zang)
Het was een gewaagd experiment op het kamermuziekfestival, artistiek directeur Julien Beurms gaf het grif toe. Het ging tenslotte niet om traditioneel werk zoals Schumann, Beethoven of Fauré. Maar eigenlijk wist de organisator zeer goed dat het experiment zou slagen. Het concert was volledig uitverkocht aan een zeer divers publiek. De mix van jong en oud, Latino’s, Brusselaars, Vlamingen en Walen zette de sfeer. De warme rode gloed van de podiumbelichting was het ideale klimaat voor de warmbloedige met ambiente gevulde avond die zou volgen.
Je moet het maar doen, met zes mensen overeen komen om het oeuvre van één bepaalde componist tot op het bot uit te kienen en te bewerken zodat ze gespeeld wordt op een manier die het dichtste aanleunt bij de originele partituur. Zoiets kan niet anders dan een eerbetoon genoemd worden.
Accordeonist Christophe Delporte, de drijvende kracht achter het ensemble, legde met al zijn charisma uit hoe iedere compositie tot stand kwam. Hij speelde naast accordeon ook bandoneon en een ander klein instrumentje dat het best kan omschreven worden als een soort fluitaccordeon. Niet enkel de compositie werd zo nauw mogelijk gerespecteerd, maar ook de originele instrumenten. Ook de andere muzikanten bewezen zich als volwaardige Piazzollisten. Piazzolla spelen is een hele andere benadering van het muziekinstrument. Ieder plekje van het instrument kan gebruikt worden, van de kam van de viool tot het houtwerk van de cello. Ieder stukje dat geluid kan maken wordt benut. Al deze technieken hebben de muzikanten van het Astoria-ensemble zich op natuurlijke wijze eigen gemaakt.
Carte blanche geven aan dit ensemble was het beste wat kon gebeuren. Zuid-Amerikaanse klanken, ze laten zich niet kisten. Neen, ze komen op, ze gaan leven, ze worden opzwepend tot de passie door de zaal gaat laaien. Zet daar dan nog eens een sopraan bij die met rode bloem in het haar vurig zingt en Buenos Aires ligt voor je het weet in Brussel.
Na het concert kon men zoals gebruikelijk cd’s aanschaffen (label Outhere)… Maar wat ik stiekem aanraad is toch eigenlijk hun DVD aan te schaffen. Desondanks deze op mijn verlanglijstje staat, bekeek ik hem nog niet. Maar wat ik deze eerste oktoberavond zag, was van zo een zintuigprikkelende waarde en authenticiteit dat het moet bekeken worden en niet enkel beluisterd.